Het lintje (deel 2)
Het eerste deel is door @Hans van Gemert geschreven, heb je het gemist? Kan je het >>>HIER<<< lezen.
Het driedelig grijs ging subiet tegen de vlakte. Otto keek verschrikt naar de grond en stamelde een excuus.
‘Sorry, meneer.’
Een reactie bleef uit. Het hart bonkte Otto bijna letterlijk uit zijn lijf. Hij herkende de man die roerloos op de grond lag in eerste instantie niet, maar ergens in zijn achterhoofd klonk zeurderig een stemmetje: Je kent hem wel, je moet hem kennen, je zou hem wel moeten kennen. Vluchtig naar links en naar rechts kijkend trok hij al snel de conclusie dat er geen enkele getuige was van de aanvaring. Of nou ja, aanvaring, het leek meer op een aanslag. Wie geloofde nou dat Otto per ongeluk tegen de man aan was gesprongen? Het was überhaupt niet geloofwaardig dat Otto in staat was om te springen, Otto stond te boek als iemand die zichzelf voortsleepte, geen enkele collega had hem er op kunnen betrappen beide voeten tegelijkertijd van het grondoppervlak te krijgen. Ja, hooguit languit gestrekt met zijn poten rustend op een voetenbankje.
Het lintje (deel 3) Toto Animo