Duizend jaar, het was een lange tijd om te slapen. Tovenaar Mallus rekte zijn stramme spieren uit en beende voorzichtig op en neer in de diepe kerker onder zijn kasteel die hem zolang als gevangenis en slaapplaats had gediend. Met een schaar knipte hij de meterslange baard af, hij zou er anders maar over struikelen. Een hol gevoel in zijn maagstreek wees hem op nog wat anders. Honger. En niet zo’n beetje ook. Niet zo gek natuurlijk, na zo’n lange tijd. Het heeft zijn voordelen om tovenaar te zijn en met een zwaai met zijn toverstaf toverde hij allerlei heerlijke spijzen op tafel.

'Ik zal met kleine hapjes beginnen', zei hij in zichzelf, 'dat lijkt me beter.’

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Dana
Die slaapkop toch, lijkt me beslist geen pretje, zolang van de wereld te zijn
Reply
Hans van Gemert
Nee, dat valt Mallus ook knap tegen!
Reply
Marion's World
Moest wel lachen dat hij een nieuw gewaad aan trok. Nieuw? ;-)
Reply
Hans van Gemert
Voor hem wel :-)
Maar ik ben het met je eens.... het lag er al eventjes :-)
Reply
The Original Enrique
Een heel mooi verhaal weer!
Reply
marijke
duizend jaar later en onzichtbaar teruggekeerd. Alleen de kraai herkend hem nog.
Reply
Hans van Gemert
Ja, het zit bij kraaien echt in de familie ...
Reply
Encaustichris
Benieuwd naar wat die kraai te vertellen heeft!! Intussen razend knap geschreven!
Reply
Hans van Gemert
Dank je wel!
Ik ben ook heel benieuwd....
Reply
Diaantje 🦋
Heel erg leuk geschreven en ik voel ook wel een vervolg aankomen haha
Reply
Hans van Gemert
Dank je wel, ik voel het ook...
Reply
Anitabc
Leuk om te lezen. Komt er een vervolg?
Reply
Hans van Gemert
Dank je wel, de kans is wel aanwezig :-)
Reply
Ingrid
Met plezier gelezen.
Reply
Hans van Gemert
Ook met plezier geschreven :-)
Reply
...
Haha, een enorme stap naar een nieuwe wereld! Leuk Hans!
Reply