Hoe kan liefde zo in haat veranderen
Het is zo mooi als je een maatje voor het leven hebt gevonden. Je bent zo verliefd en dan ga je samenwonen en de liefde wordt dieper en dieper. Je trouwt misschien en er komen kinderen en het leven lacht je toe.
Zo kán het gaan. En vaak gaat dat ook zo. Bij mij is ons huwelijk zo goed dat het alle stormen overleefd heeft en we zijn nog steeds verliefd. Wetenschappelijk kan dit niet maar wij zeggen het beide, onze liefde is zo intens. Al meer dan 40 jaar.
Maar ik hoor en lees ook verhalen van huwelijken die niet stand houden en ja, elke scheiding is er één teveel. Maar waar ik veel over nadenk is, dat voormalige geliefden elkaar zo gaan haten, ja echt, haten, dat ze elkaar het leven totaal kapot maken.
En dan heb ik het niet over alle kinderen die daar de dupe van zijn. Die zijn echt beschadigd als papa en mama elkaar zo haten.
Wat gebeurt er toch met het koppel? Je kunt zoveel onderwerpen verzinnen wafromen het mis kan gaan natuurlijk maar wat gebeurt er dat je elkaar gaat haten?
En dan nog zoek ik uitvluchten om die te vergeven... is de schuld van zijn jeugd, van het misbruik dat hij meemaakte, ...
Ik probeer zoveel mogelijk in liefde en licht te leven.
Uiteindelijk is dat ook wat God wil.
Wij zijn bij de gelukkige koppels die ook al een en ander doorstaan hebben. 22j ver zijn we nu en bij elke tegenslag/uitdaging die we tegenkomen staan we als 1 blok naast elkaar en groeit alles alleen maar sterker en sterker.
Dat is heel mooi!! beseft ik zelf maar al te goed.
Dat is een kwestie van respect voor elkaar, elkaar goede kant net iets meer accepteren en waarderen dan die mindere kantjes.
Het is voor mij ook heel vreemd om te zien hoor (ex)geliefden zo elkaar de duivel kunnen aandoen, het respect tegenover elkaar kunnen verliezen. Het gaan verprutsen door leugens en bedrog.
Ik heb geen antwoordt op jouw vraag.
Ik ga alleen zorgen dat mijn gezinnetje zo close blijft. ;-)
Ik heb iets meer dan 7 jaar in een emotioneel mishandelende relatie gezeten, mijn toenmalige partner doodgraag gezien en heel veel van gehouden. Nu haat ik hem niet, maar vrienden zullen we ook nooit meer worden. Ik heb een periode gehad dat ik hem rauw lustte, vlak na ik bij hem weg was. Toen ontdekte ik dat hij al een tijdje een andere vriendin had. Ik kon zijn (en haar!) ogen wel uitkrabben, diezelfde ogen nog opeten ook. Ik was echt woedend. Vooral ook omdat het niet de eerste keer was dat ik erachter kwam dat hij vreemd was gegaan. Ook niet de tweede of de derde, trouwens, maar goed.
Maar nu, nu alles wat bekoeld is, kan ik eerlijk zeggen dat ik hem niet haat. Wat niet wil zeggen dat ik hem ooit nog wil zien.
Dat ik hem haatte had niets met het overspel te maken. Wel met dat hij er over loog. Ik wou als vrienden uit elkaar als hij maar eerlijk was. Ik haatte hem dat hij 5 weken niet achter zen dochter vroeg. Een baby van 1 jaar die niet om die situatie had gevraagd. Nu is de haat over en denk ik bij mezelf jonge je bent de dieperik in gegaan. De Groote man die je ooit was, is volledig weg.
Waarom weet ik niet, maar ik dacht gelijk aan deze quote. Ik begrijp zelf ook niet hoe mensen die elkaar ooit zo liefhebben elkaar zo kunnen haten. Aan de andere kant kan degene van wie je het meeste houdt, je ook het ergste kwetsen en misschien ligt het daaraan.