Tsutomu Yamaguchi kijkt verward om zich heen. Het leek wel een nachtmerrie waaruit hij ontwaakte. Maar als hij in zijn eigen arm pitst beseft hij dat het geen droom is. Hij ligt in een greppel en kijkt vervolgens onthutst om zich heen. Alle huizen die er daarstraks nog stonden zijn allemaal platgewalst. Er is geen mens op de straat te bespeuren. De koeien en het gras naast hem lijkt in rook opgegaan. Achter het zandweggetje waardoor hij daarstraks naar de stad Hirochima wandelde brandt het overal en de as-deeltjes vallen pardoes over hem heen. Beduusd staat de Japanner op. Wat is er toch gebeurd? Hij herinnert zich een felle lichtflits. Feller dan de zon en een paddenstoel-achtig iets in de lucht. Waar zijn alle mansen naartoe?, vraagt hij zich af. Het enige wat hij er aan overgehouden heeft ,van waarschijnlijk een heftige explosie, is een verbrande huid en hij hoort ook langs 1 oor niets meer. "Vast een trommelvlies gesprongen", denkt hij. Verbouwereerd stapt hij terug naar de plaats van waar hij kwam. Dat is van bij zijn familie. Maar ook hun huis is totaal verwoest en tot zijn ontsteltenis is zijn familie in rook opgegaan. In de straat komt hij een andere overlevende tegen. "Wie of wat heeft die explosie doen ontstaan?", vraagt hij aan de man. "Het zijn de Amerikanen die hebben een atoombom op Hirochima afgevuurd omdat onze Keizer niet wilde ophouden met de oorlogvoering", vertelt hij. De meeste mensen zijn meteen in rook opgegaan . Anderen zijn gewond of getroffen door de radioactieve straling. Velen liggen in het hospitaal." Tsutomu is er helemaal van overhoop. Maar besluit uiteindelijk dat hij dan maar naar het station moet wandelen." Al goed rijden de treinen onder de grond", denkt hij, "Want hoe had ik anders terug naar huis gekund?" Zo rijdt hij 300 km terug naar Osaka. Maar 3 dagen later, op 9 augustus 1945, als hij op zijn werk is, ziet Tsutomu weer diezelfde lichtflits en ondergaat hij opnieuw een verschrikkelijke schokgolf en de verspreidde radioactieve stralen . Dit door de 2de atoombom op het eind van WO II. Hij duikt meteen onder zijn bureau. Als hij er vanonder komt ziet hij, tot zijn verschrikking, dat al zijn bazen en ook het personeel omgekomen zijn. Voor de tweede keer had Tsutomu door een atoombom verpletterende drama's meegemaakt. Hoe hij die overleefde is voor iedereen een raadsel. Maar hij heeft geen enkel gevolg ondervonden van de radioactieve straling die de bom met een kracht van 15 kiloton TNT vrijliet. Hij had toen wel enkele verwondingen en last van een verbrande huid en een trommelvlies dat gesprongen was. Maar dat was na enkele maanden weer helemaal geheeld. De man heeft in zijn verder leven nooit enig letsel overgehouden van de radioactieve stralen en heeft de gezegende leeftijd van 95 jaar bereikt.

Loading full article...