Hoe we zowel heilig als kwaadaardig zijn

Vanuit een religieus oogpunt zijn goed en kwaad duidelijk van elkaar gescheiden. Zeker nu we de periode van kerst in gaan lijken we onze goede kanten in de schijnwerper te plaatsen. Maar meestal doen we dat het hele jaar door. We plaatsen onszelf maar al te graag aan de kant van de 'goede'. Of dit objectief gezien juist is kan worden betwist. Hebben we dan allemaal zowel God als de duivel in ons zitten?

De afgelopen weken heb ik -want nerdmodus aan- gekeken naar een miniserie op YouTube van een televisieprogramma omtrent de Eerste Wereldoorlog genaamd '14-18 Dagboeken uit de Eerste Wereldoorlog'. Als je wil ontdekken hoe kwaadaardig we zijn dan zijn beide wereldoorlogen een prachtig voorbeeld, waarbij overigens het woord prachtig wel iets misplaatst is.

Normale mensen. Mensen zoals jij en ik. Opgegroeid in een periode in de geschiedenis van de mensheid waarin 'the sky the limit' leek. Ook aan het begin van de 20e eeuw leek alles op rolletjes te gaan. Er werden om de haverklap nieuwe ontdekkingen gedaan, de voedselvoorraden waren ruimschoots gevuld en de levensstandaard van alle Europeanen ging met sprongen vooruit. Niets leek een prachtige toekomst nog in de weg te staan. We konden vrij door Europa reizen per trein, Zeppelins staken het Britse Kanaal over en de burger ervoer dat het leven niet alleen uit werken bestond.

Ondanks dat de spanningen tussen de grootmachten al op behoorlijke hoogte was waren de 'gewone burgers' gewoon hun leven aan het leiden. Op het land, in de stad of ter zee. Wederom, normale mensen zoals jij en ik. De spanning kwam tot een explosie na de moord op Frans Ferdinand. De rest is geschiedenis.