De wereldbevolking lijkt misschien een gigantische, exponentieel groeiende bevolking te zijn die alle hulpbronnen van de wereld dreigt uit te putten, maar dit is niet de realiteit.

Volgens een voorspelling gepubliceerd in het tijdschrift The Lancet in 2020, zal de wereldbevolking in juli 2020 ongeveer 7,8 miljard bedragen.

De wereldbevolking is een schatting van het totale aantal mensen dat op de wereld leeft, in plaats van een echt lopend totaal van alle geboren baby's minus alle individuen die op een bepaald moment zijn overleden.

Volgens de Verenigde Naties berekenen demografen of statistici die menselijke populaties bestuderen, omdat het moeilijk is om realtime statistieken van geboorten en sterfgevallen over de hele wereld bij te houden, de wereldbevolking door schattingen van regionale populaties bij elkaar te voegen. Ze komen tot deze regionale schattingen door rekening te houden met een reeks criteria, waaronder het vruchtbaarheidscijfer, of het gemiddelde aantal kinderen dat een vrouw in haar leven heeft, en het sterftecijfer, of de levensverwachting van een persoon, in het licht van de sociale en economische omstandigheden van de regio.

In de afgelopen twee eeuwen is de wereldbevolking snel gegroeid, voornamelijk als gevolg van een toename van het aantal individuen dat leeft tot de reproductieve leeftijd, aangezien de kwaliteit van leven en gezondheidszorg in vrijwel elk land zijn verbeterd. Volgens een analyse uit 1993, gepubliceerd in het tijdschrift Population Today, is de wereldwijde bevolkingsgroei gedaald sinds een piek in de jaren zeventig.

Volgens Our World in Data, een open-source database en liefdadigheidsinstelling met hoofdkantoor in Engeland en Wales, piekte de wereldbevolking iets meer dan 200 jaar geleden, in 1800, op 1 miljard. In de jaren die volgden, versnelde de expansiesnelheid aanzienlijk. Het volgende miljard werd toegevoegd in 1927, iets meer dan een eeuw later. Volgens de Verenigde Naties bereikte de wereldbevolking 3 miljard in 1959, 4 miljard in 1975, 5 miljard in 1987 en 6 miljard in 1999. Volgens dezelfde cijfers van de Verenigde Naties werd verwacht dat de wereldbevolking in oktober 7 miljard zou zijn. 31, 2011, en het zal naar verwachting groeien tot 8 miljard in 2023, 9 miljard in 2037 en 10 miljard in 2057.

De Verenigde Naties schatten dat de wereldbevolking tegen 2100 ongeveer 11 miljard mensen zou zijn, terwijl prognoses op lange termijn gevoelig zijn voor verandering. Vanwege een afname van het aantal kinderen dat wereldwijd wordt geboren, schatte een VN-onderzoek dat in 2019 werd uitgegeven dat het jaarlijkse groeipercentage van de wereldbevolking tegen 2100 zal dalen tot minder dan 0,1 procent.

Omdat de bevolkingsgroei over de hele wereld niet uniform is, is de samenstelling van de wereldbevolking, of het aantal individuen in verschillende demografische categorieën, zoals nationaliteit, etniciteit en leeftijd, de afgelopen 50 jaar gevarieerd. Vanwege verschillen in vruchtbaarheid en sterftecijfers, evenals migratiepatronen, stijgen de populaties van sommige plaatsen sneller dan andere.

Over het algemeen hebben demografen vier demografische „mega-trends” geïdentificeerd die deze verschuivingen in de samenstelling van de wereldbevolking kunnen helpen verklaren: bevolkingsgroei, vergrijzing, toegenomen internationale migratie en urbanisatie. Dit zijn belangrijke onderwerpen die aangeven hoe en waarom de wereldbevolking de komende jaren zal verschuiven.

De geschiedenis van de wereldwijde bevolkingsgroei in de loop van

De wereldbevolking breidde zich langzaam uit gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis. Volgens Our World in Data berekenden historische demografen dat er ongeveer 4 miljoen mensen op aarde bestonden in 10000 vChr. Aan het begin van het eerste millennium, in AD. 0, dat aantal was gestegen tot bijna 190 miljoen individuen. Vanaf dat moment groeide de bevolking gestaag, maar het kan stabiel of gevallen zijn gebleven tijdens de Zwarte Dood, toen de builenpest Europa in de jaren 1300 overspoelde en tussen 33 en 55 procent van de bevolking omkwam.

Volgens Our World in Data is de gemiddelde jaarlijkse bevolkingsgroei van 10000 vChr. naar AD. 1700 was 0,04 procent. Volgens dezelfde bron was de wereldbevolking in 1800 gegroeid tot bijna 1 miljard mensen. De industriële revolutie aan het begin van de eeuw leidde tot een versnelling van 100 jaar van de wereldwijde bevolkingsgroei, met als hoogtepunt de geboorte van's werelds twee miljardste mens in 1927.

Volgens Our World in Data bedroeg de bevolkingsgroei ongeveer 1% per jaar tussen 1920 en 1950. Vooruitgang op het gebied van de volksgezondheid, met name de ontdekking van antibiotica, verbeterde de gemiddelde levensverwachting tegen het midden van de eeuw en de wereldbevolking explodeerde.

In 1960, 33 jaar nadat de wereldbevolking 2 miljard bereikte, bereikte de wereldbevolking 3 miljard. Volgens een onderzoek uit 1998 gepubliceerd in het tijdschrift Medicine & Global Survival bereikte het groeitempo in de laatste helft van de jaren zestig een recordhoogte, gemiddeld 2,04 procent per jaar.

De bevolkingsgroei schoot om verschillende redenen omhoog in de tweede helft van de twintigste eeuw, waaronder een brede daling van de sterfte, vooral onder kinderen, volgens Sara Hertog, een VN-demograaf. „Natuurlijk is een betere overleving van kinderen gelijk aan meer volwassenen een paar decennia later die meer kinderen hebben voor de volgende generatie”, zei Hertog tegen Live Science. „Ook resulteerde de naoorlogse babyboom [die eind jaren veertig begon] in bevolkingsuitbreiding in Noord-Amerika en Europa”

Het wijdverbreide gebruik van anticonceptie in de jaren zeventig hielp de bevolkingsgroei opnieuw te verminderen. Omdat er echter al zoveel mensen op aarde waren, begon er een „bevolkingsexplosie” te ontstaan en bereikte de wereldbevolking een hoogtepunt van 4 miljard in 1974. Slechts 13 jaar later, in 1987, waren er 5 miljard mensen op de planeet. Het was tot 12 jaar later, in 1999, toen er 6 miljard waren. Volgens voorspellingen van de VN zal het in 2023 nog eens 12 jaar duren om 8 miljard te bereiken, waarna het in 2011 nog eens 12 jaar zou duren om 7 miljard te bereiken.

Na de bevolkingsexplosie van de jaren zeventig is de toename van de wereldbevolking echter aanzienlijk gedaald. Volgens Worldometer, een onpartijdige open-source database, is het nu ongeveer 1,05 procent vanaf 2020. Volgens Worldometer, dat gebruikmaakt van VN-bevolkingsstatistieken, bedroeg het groeipercentage 1,08 procent in 2019, 1,10 procent in 2018 en 1,12 procent in 2017.

Als we kijken naar de groei van de wereldbevolking per gebied, wordt duidelijk dat de trend van verlaging van de groeicijfers niet universeel is. Volgens de Economist zal de bevolkingsgroei in Afrika bezuiden de Sahara naar verwachting in 2020 ongeveer 2,7 procent bedragen. Demografen voorspellen dat bijna de helft van de wereldbevolking in deze regio de komende eeuw zal stijgen, als gevolg van sterke vruchtbaarheidscijfers en lage sterftecijfers.

Het vruchtbaarheidscijfer en de wereldbevolking

Een van de belangrijkste aantallen die worden gebruikt om de wereldbevolking te schatten, is het vruchtbaarheidscijfer. Het totale vruchtbaarheidscijfer van een populatie is het gemiddelde aantal kinderen per vrouw, en het wordt berekend tot de tiende decimaal omdat het een gemiddelde is. De bevolking zal zich uitbreiden als het vruchtbaarheidscijfer stijgt, terwijl andere bevolkingsgerelateerde factoren constant blijven.

Het vervangende vruchtbaarheidscijfer wordt gedefinieerd als een vruchtbaarheidscijfer van 2,1 kinderen per vrouw. Het geeft aan dat een populatie niet zal afnemen of toenemen. Volgens de encyclopedie Britannica zullen deze nakomelingen uiteindelijk de moeder en haar echtgenoot in de volgende generatie vervangen als elke vrouw 2,1 kinderen heeft die minstens 15 jaar oud zijn.

Volgens de Verenigde Naties bedroeg het wereldwijde gemiddelde vruchtbaarheidscijfer 2,5 in 2015. (Dit is aanzienlijk gedaald ten opzichte van het gemiddelde van 1990 van 3,2 geboorten per vrouw.) De vruchtbaarheidscijfers variëren echter sterk over de hele wereld, afhankelijk van de locatie. Het totale vruchtbaarheidscijfer in Afrika ten zuiden van de Sahara is bijvoorbeeld 4,6, terwijl het 1,7 is in Noord-Amerika en Europa.

„Er zijn verschillende elementen die van invloed zijn op het vruchtbaarheidscijfer van een land”, legde Hertog uit. „Het belangrijkste is de mate van menselijke ontwikkeling en de toegang van vrouwen tot onderwijs en werkmogelijkheden, evenals kennis en middelen voor gezinsplanning waarmee ze kunnen kiezen wanneer en hoeveel kinderen ze hebben”

Vrouwen en meisjes die dezelfde onderwijsmogelijkheden hebben als hun mannelijke tegenhangers, hebben later in hun leven meer opties en hebben minder kinderen, volgens verschillende onderzoeken. Dit kan zijn omdat vrouwen ervoor kunnen kiezen om kinderen uit te stellen om hoger onderwijs en zinvolle banen te zoeken.

Verder wordt urbanisatie geassocieerd met verlaagde vruchtbaarheidscijfers. Een „demografische overgang” - een overgang van hoge geboorte- en sterftecijfers naar lage geboortecijfers en sterftecijfers - komt veel voor in stedelijke omgevingen.

Echter, „gezien het feit dat de kwaliteit van gezondheidszorg en sanitaire voorzieningen over het algemeen niet hoger is in stedelijke regio's, met name bijvoorbeeld in sloppenwijken”, voegde Hertog eraan toe, lagere geboorte- en sterftecijfers in steden zijn geen zekerheid. „In grootstedelijke regio's hebben vrouwen echter de neiging om meer toegang te hebben tot onderwijs, carrièrevooruitzichten en reproductieve gezondheidszorg, wat een impact heeft op de vruchtbaarheid en bijgevolg de bevolkingsgroei”

Sterfte en de wereldbevolking

De term „sterfte” verwijst naar het aantal sterfgevallen in een populatie. Deze informatie wordt vaak verkregen uit het overlijdensregister van een land.

Omdat niet elk land nationale geboorte- en overlijdensregisters bijhoudt of een volkstelling uitvoert die alle geboorten en sterfgevallen volgt, kan het voor demografen moeilijk zijn om gedurende een bepaalde tijd een nauwkeurig aantal sterfgevallen bij een bevolking te krijgen. Als dit het geval is, kunnen demografen enquêtes gebruiken om het aantal sterfgevallen in een populatie te schatten. Ze bepalen het sterftecijfer met behulp van dit cijfer, evenals andere demografische kenmerken zoals geslacht en levensverwachting. (Voor een bepaald jaar wordt de levensverwachting berekend op basis van armoedepercentages, gezondheidskwaliteit en de incidentie van infectieziekten.)

Historische demografen geloofden dat de levensverwachting ongeveer 30 jaar bedroeg in alle delen van de wereld vóór de industrialisatie, die rond 1800 in Europa begon, volgens Our World in Data. Volgens een onderzoek uit 2013 gepubliceerd in het tijdschrift Evolution and Human Behavior, waren er hoge percentages kinder- en jeugdsterfte, waarbij ongeveer 27 procent van alle pasgeborenen stierf vóór de leeftijd van één en ongeveer 47 procent van alle adolescenten die stierven vóór de leeftijd van 15 jaar. Volgens econoom Mattias Lindgren van Global Development Foundation Gapminder bedroeg het wereldwijde vruchtbaarheidscijfer 5,77, hoewel het percentage per land varieerde. Het was 7 in de Verenigde Staten, terwijl het 4,3 was in Noorwegen.

Volgens een studie uit 2013 van de Wereldgezondheidsorganisatie is de sterfte aan baby's, jongeren en volwassenen over de hele wereld echter afgenomen, waardoor de levensverwachting toeneemt als gevolg van doorbraken in de voedselproductie, medicijnen en sanitaire voorzieningen.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie steeg de wereldwijde levensverwachting van 46,5 jaar tussen 1950 en 1955 tot 65 jaar tussen 1995 en 2000. Volgens de Verenigde Naties is de wereldwijde gemiddelde levensverwachting 72,6 jaar vanaf 2019.

Toch verschilt de levensverwachting van land tot land. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie bedroeg de wereldwijde levensverwachting in 2016 gemiddeld 72 jaar, variërend van 61,2 jaar in Afrika tot 77,5 jaar in Europa.

Volgens studies is een slechte levensstandaard, die gepaard gaat met hogere niveaus van armoede, gekoppeld aan kortere levensverwachtingen. Grote gebeurtenissen zoals oorlogen, natuurrampen, hongersnoden en pandemieën kunnen ook een grote invloed hebben op de totale sterfte van een bevolking.

Hoe demografen gegevens vinden om deze berekeningen te bereiken

Demografen gebruiken essentiële statistieken en tellingen om informatie te verzamelen over het aantal geboorten, sterfgevallen, emigratie en immigratie dat binnen elk land plaatsvindt. Niet alle landen bewaren deze gegevens echter, en zelfs degenen die dat wel doen, zijn niet altijd nauwkeurig. Veel onderontwikkelde landen, landen in oorlog en locaties waar natuurrampen hebben geleid tot grootschalige verplaatsing van de bevolking, missen statistieken.

Demografen vertrouwen op enquêtes van huishoudens als gegevens voor het hele land niet beschikbaar zijn, aldus Hertog. Deze enquêtes bevatten een representatieve steekproef van de huishoudens van een land. Elk van die huizen wordt bezocht door een interviewer die cruciale vragen stelt over hun kenmerken, zoals de leeftijd van gezinsleden, opleidingsniveaus, inkomen, gezinsomstandigheden en gezinsgeboorten en sterfgevallen.

Demografen zouden vervolgens vruchtbaarheid en sterftecijfers extrapoleren voor de bevolking van het land op basis van de gegevens die in hun enquêtes werden ontvangen. Deze informatie wordt gebruikt om de wereldwijde bevolkingsgroei in de volgende jaren te voorspellen.

Projecties van de toekomstige wereldbevolking

Bevolkingsprojecties proberen te voorspellen hoeveel mensen op korte en lange termijn de aarde zullen bewonen. Gezien het feit dat de factoren die van invloed zijn op het aantal kinderen dat er geboren zullen worden en hoeveel mensen er zullen sterven altijd veranderen, zijn toekomstige prognoses van de wereldbevolking niet zeker.

Volgens een rapport van de Verenigde Naties 2019 zouden India, Nigeria, Pakistan, de Democratische Republiek Congo, Ethiopië, de Verenigde Republiek Tanzania, Indonesië, Egypte en de Verenigde Staten goed zijn voor meer dan de helft van alle verwachte wereldwijde bevolkingsgroei tegen 2050. (in aflopende volgorde van verwachte groei).

Het is van cruciaal belang om nauwkeurige bevolkingsvoorspellingen te hebben om te begrijpen hoe mensen de schaarse hulpbronnen van de planeet zullen gebruiken. Bovendien vereist het weten hoe middelen efficiënt kunnen worden uitgegeven inzicht in de verdeling van de bevolking.

Voorspellen hoeveel kinderen er geboren zullen worden en waar ze zullen worden geboren, kan bijvoorbeeld helpen bepalen waar gezondheidszorg en onderwijsmiddelen moeten worden toegewezen. Het voorspellen van het aantal personen dat zich op een bepaalde locatie bij het personeelsbestand voegt, kan regeringen ook helpen bij het opzetten van de meest efficiënte arbeidsmarkten.

Aanvullende informatie:

Deze datavisualisatie van de bevolkingsgroepen van verschillende landen van de Visuele Kapitalist stelt u in staat om te vergelijken waar mensen over de hele wereld wonen.
De Atlantische Oceaan heeft meer informatie over de gevolgen van een dalende wereldbevolking.
Lees in The Conversation UK meer over wereldwijde vruchtbaarheidscijfers en hoe deze veranderen.

#wereld
#bevolking
#wereldometer