Mijn eerste hond. In 2020 hebben wij onze eerste hond in huis genomen, namelijk een Duitse Herder genaamd Jax. Jax is geboren op 21 mei 2020. Graag neem ik je mee in de fijne, spannende en liefdevolle avonturen die wij met Jax beleven. Ook neem ik je graag mee in de uitdagingen waar wij tegenaan lopen.

In een eerdere blog vertelde ik dat wij Jax hebben opgehaald met de auto. De eerste rit van zijn leven waarschijnlijk en gelijk een rit waar hij een uur lang in de auto moest. Bij zijn broertjes en zusjes weggehaald en met wild vreemde mensen mee. Jax wist waarschijnlijk niet wat hem overkwam. Het was dan ook een hel van een rit. In de eerste puppyweken probeerden wij wel een aantal keer een klein autorit te maken om er voor te zorgen dat Jax juist geen angst zou krijgen voor de auto. Wat ook fijn was in de eerste puppyweken was het formaat van Jax. Jax was nog makkelijk in de auto te tillen. Zo gezegd zo gedaan hebben we Jax de eerste paar keren in de auto gezet. We zorgden er ook voor dat we leuke dingen gingen doen, zoals naar het hondenbos. In de auto begon Jax te kwijlen en niet een beetje, maar er kwam een waterval aan water uit zijn bek. Dit werd van kwaad tot erger, want op een gegeven moment begon hij al te kwijlen op het moment dat hij alleen al vermoedens had dat we met de auto weg gingen. Niet handig, vooral niet als je ook naar puppycursus gaat en óók wel eens een bezoekje aan de dierenarts moet brengen.  Wat ook niet meewerkte is dat Jax steeds groter werd. Eerst konden we hem nog optillen, maar al snel zou het kleine formaatje veranderen in een hond van 30 tot 40 kilo. En als wij Jax zo zien gaat hij de 40 kilo wel aantikken. Probleem dus. 

 Wij geven Jax drie keer op een dag te eten. We hebben op een gegeven moment besloten om alle maaltijden van Jax in de auto te gaan geven. Gewoon om de auto een leuke plek voor hem te maken. De eerste paar keren moesten we Jax nog optillen om bij zijn voerbak te komen en op een gegeven moment sprong hij zelf de auto in. Je moest eens zien hoe trots ik was op dat moment! Het voelde alsof we heel wat bereikt hadden. Jax, schijtluis voor de auto, die zelf de auto in klimt. Zo hebben we het nog een paar weken lang volgehouden om alle maaltijden die Jax kreeg in de auto te geven. Het leek heel goed te gaan, hoewel ik soms na puppycurus nog een strijd had om Jax in de auto te krijgen. We zijn op een gegeven moment weer gaan afbouwen om de maaltijden weer gewoon binnen te geven. Het is ook een hele tijd goed gegaan en Jax sprong zonder veel moeite in de auto. We hebben de laatste keren dat we met de auto weg zijn geweest ook alleen maar leuke dingen gedaan, zoals naar het hondenbos of puppycursus. 

 Echter kwam het probleem van angst voor de auto ineens weer terug en dit resulteerde er in dat we ineens na een wandeling in het bos toch een hond van bijna 40 kilo in de auto moesten gaan hijsen. Probleem. Voor ons gevoel zijn we weer terug bij af. We gaan maar weer beginnen om alle maaltijden van Jax in de auto te geven, zodat we het weer kunnen gaan opbouwen en te zorgen dat Jax wel weer uit zichzelf de auto in gaat. Tillen is geen optie. Het is al wel weer gelukt om hem zelf, naar lang twijfelen, in de auto te laten springen. Toch blijft het een feit dat Jax de auto nooit leuk/fijn gaat vinden en dat is best lastig!

De tip die ik dus wil meegeven met betrekking tot auto angst is alle maaltijden van de hond in de auto te geven. Uiteraard hebben we het hier over een stilstaande auto om de hond aan de auto te laten wennen.  De auto een fijne, veilige en leuke plek maken voor de hond. Als de hond de auto in gaat belonen met lekkers en enthousiasme. Daarnaast hangt het denk ik echt af van het karakter van de hond. Jax heeft in zijn puppytijd echt een trauma opgelopen en het is gewoon heel erg lastig om hier vanaf te komen.