#levensmotto 

De titel zegt eigenlijk al direct mijn levensmotto: 'Hoop doet leven'. Ze zeggen wel eens dat hoop een heel krachtig woord is. Ik geloofde dit nooit echt zo. Ik bedoel, een woord is maar een woord toch? En tegelijkertijd? Op het moment dat je dan in een situatie beland waarbij je alles in het leven wat je dierbaar is moet loslaten, dan krijgen woorden ineens een hele andere betekenis, een hele andere lading in mijn geval.

Waar ik voorheen het woord hoop altijd alleen maar zag als een woord, werd voor mij het woord hoop ineens mijn levensmotto na de diagnose van baarmoederhalskanker in augustus 2020. Een zwaar traject werd opgestart. Een traject met chemobehandelingen en een operatie om mijn intense kinderwens te kunnen besparen.

Je kunt je misschien wel voorstellen dan, dat in een situatie als deze 'hoop' ineens een woord is dat in je leven een betekenis gaat spelen? Bij mij deed dit woord dat zeker. En hoe?

Mensen in mijn omgeving probeerden me telkens weer gerust te stellen door te zeggen dat alles wel goed zou komen. Maar hoe konden zij dat nou weten? Zij hadden geen kanker. Zij hadden geen kinderwens meer. Zij stonden niet in mijn schoenen. Zij wisten niet hoe verschrikkelijk veel verdriet ik telkens weer had als weer iemand aan me vertelde dat alles wel goed zou komen.

Pfff, moedeloos werd ik ervan, radeloos. Ik schreef brieven aan mezelf en ja, ook aan de kanker. Daardoor kon ik de situatie gemakkelijker relativeren. Dat bracht me 'hoop'. En die hoop werd mijn houvast, mijn #levensmotto 

Dank voor deze mooie challenge @CreasaNL dankzij jou deze mooie woorden neer kunnen zetten.