Interview met een houtduif
Ik kreeg vandaag bezoek van een houtduif. Hij wilde graag geïnterviewd worden.
‘Er zijn allerlei soorten duiven in Nederland,’ begin ik.
‘Maar ik ben de grootste,’ onderbreekt hij mij. ‘En je kunt mij overal tegenkomen,’ voegt hij daar zelfverzekerd aan toe.
‘Overal?’
'Overal!’
‘Tuinen?’
‘Natuurlijk.’
‘Parken?’
‘Uiteraard.’
‘Bossen?’
‘Ja, overal waar bomen staan.’
‘Voor de niet duiven kenners onder ons: hoe kunnen wij jou het best herkennen?’
‘Ik heb een witte vlek in mijn nek.’
‘Duidelijk. En wat eten jullie graag?’
‘Zaden, knoppen en bladeren eten wij het liefst. Maar wij oogsten ook graag granen op akkers. De mens laat natuurlijk ook wel eens wat achter (ze zijn soms zo slordig met etensresten) en dan zijn wij niet te beroerd om dat ook mee te pikken.’
‘En trek je ook wel eens weg?’
‘Het bevalt me hier uitstekend in Nederland, maar soms zijn we inderdaad over de grens te vinden.’
‘Zoals?’
‘Nou, ik heb een rijke neef die zowel een huisje in Frankrijk als in Spanje heeft. En soms komen er ook wel eens houtduiven uit Duitsland bij ons logeren.’
‘Goh, wat interessant.’
‘Ja, wij zijn zeker interessant. Veel knapper ook dan die stadsduiven. Maar als je het niet erg vindt dan ga ik weer. Ik zie daar een aantrekkelijke duivin in die boom zitten…
En toen was de (knappe) vogel gevlogen...
#interview #houtduif #natuur #vogels
