#howtodealwith #vervolgverhaal  #autoimmuunziekte #crestsyndrome

3 jaar na de miskraam

De eerste scan, ben ik zwanger of is er iets ernstigs aan de hand, met knikkende knieen gaan we naar de gyneacoloog. “Mevrouw, u mag uw broek uitdoen en ook uw panties, als u dat heeft gedaan kunt u op de stoel gaan liggen” …… ik doe wat er van me gevraagd word. Na mijn miskraam ben ik ongesteld met soms pauzes van 80 dagen. Begin van dit jaar was het eindelijk weer normaal, iedere 28 dagen gewoon weer 4 dagen ongesteld, 3 keer achter elkaar. Eindelijk dacht ik nog, maar nu……begint dit nu weer van voor af aan? Maar nu zitten we hier bijna 3 maanden later, bij de gyneacoloog na twee rare testuitslagen, de eerste uitslag gaf aan dat ik in de vervroegde overgang bleek te zijn, de tweede test gaf aan dat ik zwanger was……

“Kunt u een beetje naar beneden schuiven mevrouw, dan gaan we eens kijken wat er aan de hand is”…… niet twee minuten later kijken mijn man en ik elkaar aan….is dat…een hartslag? De gyneacoloog draait het scherm naar ons toe “Kijk zegt ze, dit is het hoofdje, dit zijn de armpjes en beentjes, u bent 11 weken zwanger”

Daar was je dan lieve jongen (al wisten we toen nog niet dat je een jongetje was), ons kleine wonder. Zoals Oma je noemt, een cadeau met duizend strikken.

Tot de volgende keer....

Leven met CREST-Syndroom 5: Echt waar?