Het voorgaande deel van dit vijver mysterie

 

Twee lichte plonsjes klinken als de met lood verzwaarde haken van de hengels het wateroppervlak raken en gestaag naar de bodem van de vijver zinken. Met een van spanning verbeten gezicht worden de lijnen langzaam weer ingehaald waarbij deze zo nu en dan even strak gespannen blijven staan, om dan met een ‘twing’ plotseling weer losschieten. Dan is het raak.

“Ik heb beet!”

De top van de hengel buigt gevaarlijk door als de lijn verder wordt ingehaald.

“Nou, nou, wat ik ook gevangen heb, het geeft zich niet gemakkelijk over.”

Loading full article...