Gistermiddag was ik bij het Sinterklaasfeest in de woonvorm waar ik al bijna twee jaar vrijwilligerswerk doe.

Er wonen ouderen met dementie.

De serre was ingericht als feestzaal en

de stoelen stonden in een krin. 

 Sinterklaas had een versierde stoel waarop hij plaats kon nemen.

Ik mocht af en toe een liedje begeleiden op de piano zodat we tussen de pakjes door met elkaar een liedje konden zingen waar iedereen van genoot.

De bewoners mochten om beurten even bij Sinterklaas zitten en hij maakte met iedereen een praatje.

Het ging fantastisch en allemaal lazen ze hun gedicht geweldig voor.

De sfeer zat er goed in.

Het was een heel gezellig en geslaagd feest.

Na afloop werden sommigen geholpen om hun cadeaus naar eigen kamer te brengen.

Ik begeleidde ook een menvrouw die leuke cadeautjes gekregen had.

Toen ik weer in de lege feestzaal kwam om wat stoelen recht te zetten liep meneer ter Beek er ook.

Ik maakte een opmerking over het leuke Sinterklaasfeest en hij reageerde met de volgende zin;

"Ik heb Sinterklaas helemaal niet gezien!"

Ik wees de stoel aan met slingers en vertelde dat Sinterklaas daar op zat en dat hij ook cadeaus gekregen had.

Meneer ter Beek wist niet meer waar de cadeaus waren.

Ik stelde voor om op zijn kamer te kijken en ja hoor, daar lagen ze netjes op een bureau.

Meneer ter Beek bedankte me omdat hij het nu weer wist.

Ik ging weer terug naar de feestzaal en zette alle stoelen en tafels weer op eigen plek.

De zin; "Ik heb Sinterklaas helemaal niet gezien", bleef in mijn hoofd hangen.

Meneer ter Beek had heel leuk zitten praten met Sinterklaas over voetbal en de voetbalclubs.

Daarna was het moment met Sinterklaas alweer in de nevelen opgelost.

De mist die dementie veroorzaakt in het hoofd van de mensen.

Ik schrijf over waargebeurde zaken met namen die fantasie zijn, in het kader van de privacy.