Ik weet het niet ...

#mening 

MOETEN WE ECHT OVER ALLES EEN MENING HEBBEN ?
Er was een tijd dat ik deze drie woordjes nauwelijks durfde uit te spreken. 'Ik weet het niet' ... gaf immers aan dat ik ofwel te dom was om iets te weten of te weinig ruggengraat had om een mening over iets te hebben.

Niemand had mij dat ooit zo verteld, maar door conditionering voelde het wel zo aan ... en dat begon al op de lagere school. De kinderen die hun vinger opstaken en een antwoord hadden, daar werd doorgaans positief op gereageerd ... zeker als je antwoord juist was.
Maar later ook, als er mijn mening over iets werd gevraag en ik bekende dat ik er eigenlijk geen had of nog niet over na had gedacht, werd ik meerwarrig bekeken ... iedereen heeft toch wel zijn eigen mening. Gewoon 'ik weet het niet' zeggen, voelde bijna als falen aan. Vaak is dat wel ook zo, uiteindelijk heb je je eigen mening gebaseerd op jouw normen en waarden. MAAR ... .

Is alles zwart op wit weten (zonder rekening te houden met alle kleurnuances die er zijn) echt een teken van intelligentie? Moet je deze mening dan te pas en te onpas rondstrooien? Is jou mening dan de enige waarheid? Geeft jou mening jou het recht om een oordeel te vellen over het leven en de keuzes van een ander, zonder dat je het hele verhaal kent en letterlijk zijn pad hebt bewandeld?

Is het eerlijkste en intelligentste antwoord niet af en toe gewoon ... IK WEET HET NIET.

De verhalenheks,

Fotobron: pinterest