Soms zou je willen,
geheel vrij,
van al die zorgen af te zijn.
Handen diep in de aardse klei.
Zonder alom bekende pijn,
liggen luieren op de hei.
Je vergapen aan een fontein,
of, niet zo eenvoudig misschien,
vooral dan toch jezelf ontzien.
Ben zo moe.
Ik ga nog even rusten.
Wil naar mijn bedje toe.
Ben zo moe,
terwijl ik niet veel doe.
Dan vlagen mij de lusten.
Ben zo moe.
Ik ga nog even rusten.
Natuurlijk lig ik al in bed.
Dus moe waarvan?
Heeft het geen zin, verzet.
Natuurlijk lig ik al in bed.
Houd ik mij groot, nog net.
Geef toe aan rusten, is het plan.
Natuurlijk lig ik al in bed.
Dus moe waarvan?
