Impact van Armoede!

Vernedering wordt vaak volledig onderschat als het over armoede gaat
Als mij na afloop van een literaire lezing, ergens in een bibliotheek of de lokale schouwburg, wordt gevraagd naar wat de grootste impact in mijn jeugd had, dan antwoord ik steevast 'de armoede'. Het radioprogramma EenVandaag besteedde deze week in een uitzending aandacht aan dit onderwerp. De aanleiding was een nieuw initiatief in de gemeente Rotterdam, waar gemiddeld meer dan twee kinderen per klas met dit probleem hebben te maken. Voortaan krijgen zes basisscholen in die stad een 'medewerker kansengelijkheid', iemand die goed kijkt of kinderen brood voor de lunch hebben meegekregen, zich op een volwaardige manier kunnen aankleden en of ze überhaupt thuis iets van intellectuele prikkels ontvangen.
De reden waarom dit thema mij raakt, is dus omdat ik weet dat de vernedering, die altijd met armoede gepaard gaat, vaak volledig wordt onderschat door mensen die er niet mee te maken hebben. Ik kon bijvoorbeeld niet mee met een schoolreis, droeg vierdehandskleding van mijn broers en had nooit een volwaardige fiets, om maar wat te noemen.
Er wordt weleens gezegd dat hier potjes voor zijn, allerlei projecten van de gemeente, maar wie geen netwerk heeft noch de taal goed spreekt, heeft daar helemaal niets aan. Bovendien is het algemeen bekend dat schaamte een grote factor blijft.Ik zal u nog iets zeggen: we weten allemaal dat mensen in hun jongste jaren worden gevormd, door alles wat zij zien, ervaren en voelen. Het trauma van armoede, dus alle ontberingen die er zijn, verdwijnt niet zomaar als je later, dankzij ons onderwijssysteem, alsnog welvaart behaalt.

Oftewel: je kunt een kind wel uit de armoede halen, maar de armoede blijft altijd in het kind - als het te lang duurt.

Om die reden verdient de proef in Rotterdam al onze aandacht en steun. Want wie niet onvoorwaardelijk kind kan zijn, vanwege alle stress en kopzorgen, wordt later een getroebleerde volwassene, die altijd zal blijven vrezen dat de ellende van vroeger zich op een dag opnieuw zal melden. U heeft overigens geen medelijden met mij te hebben. Het trauma waarover ik sprak, heeft me ook geleerd dat ik elke dag mijn zegeningen moet tellen en nooit mag verzaken.
Maar het zou nog mooier zijn als we het bij de nieuwe generaties niet zover laten komen. We kennen het probleem. Nu moeten we het ook adequaat tackelen.

ÖZCAN AKYOL

'Ik SCHAAM me, omdat mijn ouders ARM zijn' | De waarheid over opgroeien in armoede. Via www.samenvoorallekinderen.nl kunnen je ouders of hulpverleners die hulp aanvragen. Zie hier hoe dat werkt: https://youtu.be/ZrSR1YqODQs Daarna gaan organisaties bij jou in de buurt die hulp regelen.