GEBED

Geef mij gewoon, o Heer, wat ik vandaag behoef;
heel doodgewoon de moed om niet te liegen,
mijzelf noch ook mijn naaste te bedriegen,
met wat 'k niet ben, niet zijn kan, en niet wezen hoef.

Mijn buurman is gewoon een burgerman,
Ik ben niet ander en wij beiden,
eten hetzelfde brood, lijden hetzelfde lijden,
dat niemand hier ontlopen kan.

Leer mij eenvoudig op mijzelf te kijken,
en heel gewoon mijn dagelijkse taak te doen,
en geef dat ik mij vandaag verzoen,
met onze chef die ik wel wég kan kijken.

Geef dat mijn brood met kaas en margarine smaakt,
dat ik herken in Uw gewone dagelijkse gaven,
dat ik herken in zotten en in braven,
Uw Beeld dat hen tot Uwe kind'ren maakt.

Geef mij 't geduld de autoped van Kees te repareren,
te luisteren naar elke mij gestelde vraag.
De moed om niet te roddelen vandaag,
en te vergéven die mij mocht bezéren.

Ontneem mij mijn afgunstige gedachten,
(die auto van neef Jan zit mij zo dwars!)
en gaat de duivel wéér met mij op mars....
kom mij te hulp...ik zélf ben niet bij machte.

Geef dat ik doodgewoon vandaag Uw kind mag zijn,
dankbaar dat 'k niet alleen hoef te reizen.
Wil met één enkel woord de Weg mij wijzen!
Gij zijt zó onuitsprekelijk groot...ik ben zo klein.

Er zijn hier Heer die het zo moeilijk hebben
hun namen leg ik bij U neer
maar ook van hen die gelukkig zijn
geef ook hen Uw zegen weer

U kent ons van binnen en van buiten
weet wat er in onze harten speelt
bij U Heer kunnen we altijd terecht
want U weet steeds wat eraan scheelt

Vannacht kan ik er niet van slapen
zijn mijn gedachten bij mijn vrienden hier
wilt Gij hen geven wat ze nodig hebben
een beetje vreugd, opnieuw plezier

Ik vraag het Heer niet voor mezelf
maar voor hen die mij zo lief zijn
geef hen de kracht om door te gaan
in al hun verdriet, zorgen en pijn.

Amen.