Samenwonen in India is best wel een dingetje. Hoewel je van de Indiase regering tegenwoordig legaal mag samenwonen, wordt het met name hier in Kerala (Zuid India) nog steeds gezien als not done.
Dus toen ik het idee opperde om een tijdje samen bij mijn lief in India te komen wonen, gewoon om te zien hoe het allemaal zou gaan, werd dat nou niet bepaald met veel gejuich ontvangen.
Mijn schoonmoeder, een schat van een vrouw en best progressief, vond het op zich een prima idee, alleen niet in de directe omgeving. In het conservatieve Kochi wordt er namelijk veel geroddeld, geoordeeld en vooral veroordeeld, wat nare akkefietjes kan opleveren. Dus om schoonmama ellende te besparen, gaan wij op zoek naar een appartement in het nabijgelegen Fort Kochi waar het een stuk gemoedelijker en toeristischer is, en dus makkelijker om woonruimte te vinden.
Via via vinden we een leuk appartementje in het historische centrum, op steenworp afstand van het strand en voorzien van airconditioning. Wij blij, maar Mammy, de echtgenote van onze huiseigenaar, is iets minder enthousiast.
Zodra we vrolijk en verliefd arriveren bij ons nieuwe thuis kijkt ze mij afkeurend aan en kan er enkel een 'hmpf' vanaf op het moment dat ik haar begroet. De beste vrouw laat duidelijk merken dat ze het er niet mee eens is dat wij samenwonen en dat ze mij de aanstichtster vindt van dit kwaad. Met mijn onzedelijke westerse mentaliteit heb ik mijn nette Indiase vriend weten te verleiden om ongehuwd in zonde samen te leven, en dat vind ze maar niks.
Het zit Mammy niet lekker dat wij geregeld gaan uiteten en 's ochtends ontbijten met yogurt, muesli, fruit en een boterham met pindakaas. Maar wat haar het meeste dwars zit, is dat ik liever een comfortabele kurta draag ipv een sari. Bij iedere ontmoeting krijg ik dan ook standaard een opmerking als: 'Zijn die lange rokken mode bij jou in Europa? Hier dragen echte dames een sari.' En: 'Zo, heb je weer een nieuwe kurta. Waren de sari's uitverkocht?'
Ik kan mij hier op sommige momenten enorm aan irriteren, maar wetende dat Mammy van een heel andere generatie is, laat ik het gaan en zwaai ik iedere keer vriendelijk terug.
Een aantal weken later zit Mammy voor het appartement naast de onze waar eerder die dag een Indiase dame is gearriveerd. Mammy bekijkt mij zoals gewoonlijk weer van top tot teen, schud haar hoofd en wijst vervolgens triomfantelijk naar de openstaande deur: 'Zij draagt wel een sari. Ik mag haar zelfs helpen met aankleden.'
'Nou, fijn voor jou!, is mijn bitse antwoord terwijl ik nors doorloop.
Als wij later op de avond terugkomen bij ons appartement, blijkt dat onze nieuwe buurvrouw een tweetal mannelijke gasten heeft en aan de geluiden te horen zijn deze heren niet op bezoek om een kopje thee te drinken.
Geamuseerd stap ik ons appartement binnen. Als Mammy dit eens wist!
De volgende avond heeft onze buurvrouw een nieuwe man op bezoek, welke na een uurtje wordt afgewisseld door een andere. Dankzij de dunne muren kunnen wij alles goed horen, en op een gegeven moment is mijn vriend het zat en belt hij met onze huisbaas. Boos verteld hij welke activiteiten zich naast ons afspelen en dat ik daar op aangekeken zal worden. Ik ben nou eenmaal een westerse vrouw, en westerse vrouwen worden sneller gezien als 'gemakkelijk', die wel zin hebben in een hook up. Hij verteld dat als men ziet dat er zoveel verloop is van mannen, ze denken dat de mannen hier voor mij komen en ik voortaan als onzedelijk en respectloos te boek sta. Hij geeft onze huisbaas de keuze; de Indiase vrouw weg of wij weg.
Niet veel later staat de huisbaas bij onze buurvrouw op de stoep en mag ze haar spullen pakken.
's Ochtends zien we Mammy driftig het appartement schoonmaken. Ze kijkt mij een beetje twijfelend aan en zegt vervolgens: 'Wat zie je er leuk uit, Jenny.' Dit is Mammy's manier van excuus maken, wat ik hartelijk accepteer. Zodra ik echter verder loop kan ze het niet laten om er toch nog een opmerking achterna te gooien: 'Maar een sari zou je leuker staan!
