Op een mooie lentedag besluiten we in het Waterloopbos te gaan wandelen. We beginnen bij het grote "kunstwerk".
Mijn smartphone heb ik op de selfiestick gezet en zo kan ik hem vlak boven het water houden.
Een volgende generatie kikkers in de maak. We komen bij een ander watertje en daar zien we in een flits een ijsvogeltje vliegen. Jammer genoeg blijft het daar bij.
De techneuten van het Waterloopkundig laboratorium hebben vroeger mooie schaalmodellen gemaakt. En nu kunnen we van dit stromende beekje genieten. We zijn net langs allemaal Pinksterbloemen gelopen die in de zon staan te pronken, dus je zou denken dat er ook Oranjetipjes in de buurt kunnen zijn.
Ja hoor, al snel zien we een mannetje. Het is erg lastig hem op de foto te zetten. Iedere keer als ik dan bij de bloem ben waar hij zit te drinken, fladdert hij weer naar een andere. Maar we hebben geduld en geluk dat er op gegeven moment 4 mannetjes rondfladderen.
Allemaal mannetjes zien we. Waar zijn de vrouwtjes vragen we ons af. En opeens zien we haar. Eigenlijk wilden we net verder lopen, maar nu wil ik deze dame ook op de foto zetten. Aardig gelukt dacht ik.
En al zou je het niet verwachten in het voorjaar, paddenstoelen zijn er ook. Daar staat dit bos ook bekend om en we hebben in de herfst al heel wat bijzondere stoelen gezien.
Het Waterloopbos is zoals je ziet een bruisend bos.
Op het terras van Paviljoen ProefLab genieten we tot slot van een kopje thee en delen we een bijzonder gebakje.
