Het grasklokje
mijn lievelingsbloemetje
Staat op ragdunne steel
zo frêle en teer, zie je er niet veel
Jaren was ik doende en zocht ze overal
dat werd een sinarure, dat wisten we al
Toch ging het me lukken
zaaide en oogstte, rondom de steel
Tot eentje ging plukken
een lege tuin werd mijn deel
Nu start ik weer op en zoek er opnieuw naar
tot mijn tuintje weelt van't tere ding
Weet nog wel niet waar
dartel op heide en weide, ik zing
Misschien hoog in de bergen
dicht bij de zon
Dan zal ik haar bergen
zoals het eerder begon.
