Het doneren van organen lijkt een heel sociale daad.
Als jij ze niet meer nodig hebt, gun je ze toch aan een ander?
Weten wij wel voldoende van alle gevolgen van orgaandonatie?
Zijn er misschien ook gevolgen die veel mensen niet weten?
Ja, die zijn er.
Weloverwogen besluit?
Ik ben er absoluut voorstander van dat iedereen voor zichzelf de afweging maakt of hij of zij orgaandonor wil zijn. Maar kun je zo'n besluit weloverwogen nemen als niet alle gevolgen jou bekend zijn?
Naast de fysieke kant van orgaandonatie, is er ook een energetische/spirituele kant.
En die laatste kant wordt door de overheid en de reguliere geneeskunde niet in de voorlichting belicht.
De energetische gevolgen van orgaandonatie zijn (nog) niet algemeen bekend, hoewel dat nu wel steeds meer komt.Energetische gevolgen voor de donor
De mens heeft niet alleen een fysiek lichaam, maar ook energetische lichamen.
Het etherlichaam houdt het fysieke lichaam in leven, als een batterij.
Het etherlichaam bevat ook de herinneringen.
Ook de ziel is een energetisch lichaam, dat net als het etherlichaam door het hele lichaam werkt, dus ook in de organen.
Als men sterft, kost het wat tijd voor het etherlichaam en de ziel om het fysieke lichaam los te kunnen laten.
Als men op de operatietafel uit het nog levende lichaam organen verwijdert, hebben het etherlichaam (met de orgaan herinneringen) en de ziel nog geen tijd gehad om zich los te maken van het fysieke lichaam.
Dat betekent dat het etherlichaam en de ziel gedeeltelijk meegaan met de uitgenomen organen en dus niet meer compleet zijn bij het sterven (wat de overgang naar de geestelijke wereld is).
Aangezien het leven niet ophoudt na de dood, is het belangrijk dat zowel het etherlichaam als de ziel compleet zijn bij de overgang, want die neem je mee op je reis door het hiernamaals.
Bij orgaandonatie kan dat dus niet zomaar en kan de overledene niet verder reizen naar het Licht, door de geestelijke wereld.
De overledene zal moeten wachten in de aardesfeer tot de ontvanger(s) van het orgaan/de organen is/zijn overleden, voordat hij verder kan.Energetische gevolgen voor de ontvanger
De ontvanger van het orgaan krijgt een orgaan waar nog een gedeelte etherlichaam en ziel van de donor inhuist.
De eigen ziel herkent dat vreemde orgaan met die andere ziel niet en protesteert daartegen, waardoor het orgaan wordt afgestoten.
Daarom is het ook niet mogelijk om een orgaan van een ander te ontvangen zonder zware anti-afstotingsmedicijnen.
Doordat het ontvangen orgaan nog het etherlichaam en de ziel van de donor bevat, vindt er ziels verstrengeling plaats.
Dat heeft gevolgen voor zowel de donor als de ontvanger.
De ontvanger maakt nieuwe herinneringen op het nieuwe orgaan, terwijl er nog oude herinneringen van de donor in zitten. Dat is ook de reden dat een ontvanger ineens andere karaktertrekken kan vertonen dan eerst (die zijn dus van de donor) of ineens andere voedingsmiddelen wil eten (ook vanuit de donor).
Als de ontvanger overlijdt en het gedeelte etherlichaam en ziel 'terug' kan naar de donor (die dus heeft moeten wachten hierop), is dit niet meer alleen het eigen etherlichaam en ziel maar ook een gedeelte van de ziel en etherlichaam van de ontvanger, die nieuwe herinneringen heeft gemaakt op het orgaan.
De donor zal zijn eigen gedeelte etherlichaam en ziel van het orgaan dus ook niet meer echt herkennen.
Daarmee zullen donor en ontvanger karmisch aan elkaar verbonden zijn voor lange tijd, wat gevolgen heeft voor de evolutie van beide zielen.Hersendood
Over de term hersendood is ook al veel geschreven.
Het is een term die ontstaan is in de tijd waarin voor het eerst mogelijk bleek organen te transplanteren.
De meeste organen moeten nog levend zijn om getransplanteerd te kunnen worden.
Een dood orgaan heeft geen functie meer.
Daarom moet een donor nog leven tijdens de transplantatie.
Het hart klopt nog en het bloed stroomt nog door het lichaam.
Ben je dan dood?
Wanneer is iemand precies dood?
In de reguliere geneeskunde is afgesproken dat je dood bent als je hersendood bent.
Je hersenen doen het dan niet of nauwelijks meer, maar de rest van je lichaam leeft nog.
Het lichaam sterft vervolgens aan het uitnemen van de organen.
Je maakt dat bewust mee.
Je bewustzijn zit namelijk niet in je hersenen, maar is buiten het lichaam.
Je bewustzijn maakt dus mee dat je sterft aan het uitnemen van de organen. Dat kan heel traumatisch zijn.
Er wordt ook totaal voorbij gegaan aan het feit dat sterven iets heel delicaats en bijzonders is, wat respect verdient. Het zou moeten gebeuren op het moment dat het jouw moment om te sterven is, en niet op het moment dat het anderen uitkomt. Sterven betekent dat je het stoffelijke leven loslaat en geboren wordt in de geestelijke wereld.
Je legt je fysieke lichaam af en gaat met je energetische lichamen beginnen aan je reis door de geestelijke wereld; totdat je er weer aan toe bent om opnieuw te incarneren in een stoffelijk lichaam.
Dat is the circle of life!
Misschien dat deze informatie je een nieuw inzicht heeft gegeven over het doneren en/of ontvangen van organen, misschien ook niet.
Bron: Een andere kijk op orgaandonatie.
Kortweg...
De gevolgen van transplantatie zijn voor de donor ingrijpend. Een deel van zijn persoonlijkheid of ziel blijft, zoals we zagen, gebonden aan het orgaan dat nu verder leeft in het lichaam van een ander mens. Daarom kan de donor na zijn dood niet onbelemmerd opstijgen naar de hogere geestelijke werelden, maar blijft hij aan de aarde gebonden. Pas als de ontvanger sterft en daarmee ook het orgaan dat de donor heeft afgestaan sterft, kan hij verder gaan op zijn weg door de geestelijke werelden.
onderaan de toevoeging die ik van mijn broer Roland kreeg!
