keuzes volgverhaal, deel 1 en 2
Het is 15 november 2006 vroeg in de middag als mijn telefoon gaat. Geheel tegen mijn gewoonte in staak ik de discussie die ik dan met een 500 kilo wegende spierbundel heb om het gesprek aan te nemen. “met ma” hoor ik mijn moeder zeggen zoals ze altijd doet als ik mijn telefoon opneem. “zit je”? “Ja, mam ik zit, nog wel! Een seconde, dan stap ik even af”.
Ik stijg af van het paard dat een paar seconde geleden nog mijn 55 kilo wegende lijf tegen een muur aan probeerde te parkeren om van mij af te komen. Waarom ik nou precies vond dat ik dit gesprek aan moest nemen op dat moment is me nog steeds niet duidelijk, maar dat dit gesprek de komende 10 jaar van mijn leven zou domineren, had ik toen ook niet kunnen bedenken.
