De #boom op de #rotonde....

De scholen zijn weer begonnen. Dochter nummer 1 gaat om de dag naar school, terwijl dochter nummer 2 verder gaat, waar ze gebleven is, en dus iedere dag naar school toe gaat.
Dit geeft dochter 2 de nodige uitdaging in haar gedrag, omdat ze het niet eerlijk vind allemaal.  Regulier onderwijs, en op een school zitten met 310 leerlingen is gewoon zo dat ze om de dag moeten.
Speciaal onderwijs, en een school met 85 leerlingen is een ander verhaal.  
Na het uitleggen vind dochter 2 het nog steeds niet eerlijk (en dat stukje begrijp ik wel), en gaat ze met mopperen wel iedere dag naar school.

De uitdaging zit hem nu met dochter 1. Zucht, weer thuis werken. Dat dat hele thuis onderwijs van start ging kon dochter 1 niet zelfstandig werken. Oké soms wel, maar vaak niet. De vakken rekenen, automatiseren en spelling geven de uitdaging. En oh, ik snap dat maar al te goed!
Ik zag in dochter 1 al een kleine ik variant, en nu met het thuis onderwijs helemaal. 😰

Mijn vader en ik hebben iedere dag met beide dames veel aandacht besteed aan het geen wat ze moeilijk vinden/vonden. Ik zeg met recht vonden, want ik/wij zien dat ze een hoop plus punten hebben behaald met hun inzet en persoonlijke begeleiding. Nee, het ging niet zonder slag of stoot, het notitie boekje is al eens incl pennenbakken door de kamer heen gevlogen, en er zijn ook echt situaties geweest dat en ieder weg moest lopen om af te koelen. Maar ik/we hebben bereikt dat dochter 2 leest, en dochter 1 beter zelfstandig kan werken omdat ze het snapt.

Maandag, de dag dat het ‘gewone’ leven weer zou beginnen, was manlief zijn brood vergeten. Dochter 1 die thuis was omdat ze dinsdag pas mocht beginnen is samen met mij naar de locatie gereden waar manlief aan het werk was.  

Op de terugweg naar huis had ik het met Bry over haar huiswerk. Nou zegt ze, ‘ik moet ook een pagina schrijven in mijn schrift’. Oh dat is leuk dacht ik. Dus vroeg ik ‘waar ga je het over doen?’ Ze keek me aan met grote ogen ‘ja weet ik veel.’ En ze nam een slokje van haar ranja, wat ze had gekregen op de bouw van de collega van papa.

Het was even stil, want ja de radio deed het nog steeds niet in de auto, maar dat zou woensdag verholpen worden als de auto naar de garage moest voor de apk en onderhoud.
Toen hoorde ik in mijn hoofd een grote PLING.... ‘Bry, wat dacht je van De Boom op de Rotonde?’
Weer die grote ogen, ‘mam, waar heb je het over?’
Oh help, mijn fantastie neemt de regie over, en ik begin te vertellen.

‘Aan de rand van het grote bos liggen een paar kleine dorpjes. Die met elkaar in verbinding staan door 3 rotondes.  De dorpjes liggen wel erg ver uit elkaar waardoor de rotondes elkaar niet zien. Door de hele lange, klinker wegen te volgen kom je langs de 3 rotondes, en de middelste rotonde is één om niet snel te vergeten.
Op de middelste rotonde staan namelijk een boom. Niet zomaar een boom. De boom is niet alleen hoog, met een zeer brede en perfect ronde takkenbos, waar rode bladeren in zitten, ook zijn stam is bijzonder, want als de zon er op een bepaalde manier op schijnt lijkt de stam wel zilver van kleur.  In de zomer komen er ondanks de lange weg veel fietsers voorbij. Het komt dan ook vaak voor dat de mensen even stoppen en een foto maken van de boom.
Ongeveer een 100 meter van de rotonde staat een huis waar ze ijsjes verkopen, genaamd de ‘ijsboerderij’ die de eigenaar zelf maakt. Daarom hebben de eigenaren van de ijsboerderij op 4 plekken rond om de rotonde een bankje neergezet met als uitzicht de mooie bijzondere boom.’

Ik zei tegen Bry, zo kan je nog zoveel meer vertellen over de boom. ‘ nou mama, ik ga dat mooi niet doen, als jij het zo leuk vind dat doe jij dat toch mooi.’
Zucht, ja dat is een goed idee dacht ik.  

Wat denken jullie, zou het een mooi begin zijn voor een #kinderboek ?  
Dat is namelijk iets wat ik echt graag zou willen doen... terwijl ik dit schrijf zijn er tal van ideeën wat ik kan verwerken in het verhaal over de boom....

Ik denk dat er wel een vervolg komt.... want vanaf maandag spookt de boom door mijn hoofd, met al zijn #avonturen . 🤪

Tot later!