Kliekjes

Met deze column ga ik vast niet veel vriendjes krijgen op het social media. Ik houd namelijk absoluut niet van kliekjes, tenzij ze uit mijn koelkast komen. Nee, ik bedoel de kliekjes in dit geval bij de mensheid. Kliekjes worden op school al gevormd, dit mede doordat er tegenwoordig projecten zijn op de scholen waaraan in groepjes gewerkt moet worden. Het zou handig zijn de groepjes, die het in dat geval zijn, regelmatig te laten rouleren. Zo voorkom je namelijk dat er kliekjes ontstaan.

Kijk maar eens naar vroeger, naar je eigen jeugd. Als jij niet met mij speelt en jij mij niet leuk vindt, dan mag je ook niet op mijn verjaardagsfeestje komen, lekker puh. Jij bent anders, je hoort niet bij ons. Daar sta je dan als kind, niet wetende wat je ooit verkeerd hebt gedaan. Kliekjes kunnen erg hard tegen anderen zijn. Je ziet het werkelijk overal. De laatste tijd heb ik hier eens beter opgelet en ik ben er behoorlijk van geschrokken, kan ik je vertellen.

Zelfs op het social media is het aan de gang. Is het dan zo met de paplepel er in gegoten vroeger? Waar is het toch voor nodig, vraag ik mij af. Zo zijn er verschillende sites, waar echt om aandacht gebedeld word. Gewoon bij het zotte af. Zoals jullie wel weten schrijf ik meer dan alleen deze wekelijkse column en zo stuitte ik op een naar mijn idee, een erg leuke en leerzame schrijfsite. Vol goede moed wilde ik mee gaan doen aan een wedstrijd daar en wat schertst mijn verbazing? Jawel, letterlijk wordt er om volgers voor je verhaal gevraagd. Bedelen dus. Kliekjes vormen er zich. Zo van, als jij mij niet volgt, volg ik jouw ook niet. Puh.

Ik heb daar toch wel zo’n hekel aan! Als ik die berichten dan lees, krijg ik er de rillingen van. Zijn we nou volwassen mensen of niet? Ik moest na het lezen van die oproepjes denken aan kinderen. Wat geef je hun voor voorbeeld eigenlijk.