Ik loop al jaren in een moeras. Nu heb ik een punt bereikt dat ik vast gezogen word. Mijn gedachtes schreeuwen hard tegen mijzelf. Ik ben sterker als ik nu voor doe. Het ontbreekt mij aan kracht. Lichamelijke of (en/of) of geestelijke kracht. Ik weet het niet. Ik heb al lang niet meer geschreven omdat ik het niet eruit krijg. Alles veranderd steeds. Soms gaat het goed, maar dan zakt alles weer in. In april ben ik voor de tweede keer geopereerd na vorig jaar Maart toen mijn baarmoeder verwijderd is. Ik knapte eigenlijk niet op. Ben wel gaan sporten en 22 kilo afgevallen. Maar ik bleef pijn houden na de eerste operatie. Ze wouden mij niet helpen en stuurde mij in november naar pijnbestrijding. Ik accepteerde dat niet en ben naar een ander ziekenhuis gegaan voor second opinie. Daar begon een ander traject en na heel wat onderzoeken en uitslagen ben ik begin april opnieuw geopereerd. Er zat nog een metalen clipje van mijn sterilisatie in mijn buik. Zijn de dokters vergeten vorig jaar. Het had allemaal heel anders kunnen zijn. Ik wil daar niet aan denken, ik zeg het steeds tegen mijzelf. PFFFF. Een jaar weg gegooid. Ik zat al in huis door een zware burn-out, dit kwam zeker niet ten goede van mij. Als kers op de taart kreeg ik afgelopen april nav de operatie een trombose in mijn rechterarm. Rust rust rust.. Niet sporten, steeds minder naar buiten. Ik zak steeds verder weg. Ik probeer niet te verzuipen. De wil is er zeker. Ik heb bv gesolliciteerd maar ik kan het niet.. Naar buiten ga ik wel, maar pff kotsmisselijk word ik ervan. Nu moet ik wel steeds zeggen dat het nog maar drie weken na de operatie is. Ik ben vrij hard voor mijzelf. Ik zit gevangen in mijn huis, en daar voel ik mij veilig. Wat kan ik doen? Hoeveel rust nog? Komt het allemaal goed? Waarom ben ik zo alleen? Dat laatste is niet zo moeilijk, mensen zijn mijn gezeur zat. Ik ben mijn gezeik zat. Ik zit al twee dagen te huilen. Ik zit moer vast in dit moeras. Sorry weer. Geen aanleiding voor. Zo uit mijn hart, mijn vechtende hart. Ik hoop dat de zon snel weer gaat schijnen. Het is donker om mij.