Het oude winkelpand

Een verhaal dat hiermee samenhangt...

De sleutel brandt in mijn zak. Niemand heeft gemerkt dat ik hem heb weggenomen. Het is ideaal, het betekent een plekje voor mezelf, een plekje waar ik ongestoord mezelf kan zijn, met wie ik ook maar wil. En kan doen wat ik wil. En ook dát is een voordeel.

Voor vandaag heb ik voor mezelf een bijzondere verrassing op het programma gezet. Niet alleen voor mezelf, trouwens. Eindelijk, eindelijk!

Achter de tralies is het matglas van het kleine raampje in de achterdeur heel gebleven, op enkele barsten na. De achterdeur piept en kraakt als ik hem open. Ik kijk snel om me heen, wurm mezelf naar binnen en trek de deur zorgvuldig dicht. Die achterdeur is mijn geheim, dat wil ik graag zo houden.

Als ik om me heen kijk zie ik overal stof. Elke beweging doet iets ervan opdwarrelen, brengt iets ervan in de atmosfeer. Alles doet denken aan oude tijden. In mijn fantasie zie ik langs de wanden brandende fakkels. Onwillekeurig voel ik in mijn broekzak of ik een doosje lucifers bij me heb. Niet dus. Het is niet belangrijk, fakkels heb ik toch ook niet.  

Loading full article...