Kortverhaal - Harten van steen en ijs, deel III (einde)

Een opfrissertje nodig? Of heb je deel I en deel II gemist? Lees deze dan eerst ;-)

Melanis trok met prinses Isa en zijn leger donkere tovenaars naar het zuiden, naar het voormalige rijk van koning Aldevar om wraak te nemen. Heliodor beval zijn volgers met prinses Petra naar het noorden te gaan om de troepen van Melanis te stoppen. Het voormalige rijk van Aldevar was opgedeeld in kleinere staten. Na de verbanning van de magiërs en jaren van burgeroorlog, besloten de gewone mensen verder te leven in kleinere fracties die zelf hun leider mochten kiezen. Dat systeem werkte goed, maar het was niet opgewassen tegen de dreigingen uit het noorden en het zuiden. Het voormalige rijk was te verdeeld om zulke grote legers het hoofd te bieden.

Toen in het midden van de lente de temperatuur plots omsloeg naar het vriespunt en de lucht paars kleurde, verzamelde de fractieleiders van de verschillende staten zich. Omdat ze niet wisten wat er aan de hand was, stuurden ze gezanten naar alle windrichtingen. Sommigen kwamen terug zonder nieuws, anderen kwamen helemaal niet meer terug en enkelingen durfden nauwelijks vertellen wat ze gezien hadden. De legers van Melanis en Heliodor rukten op naar de staten om te vechten tegen elkaar, maar ook tegen de gewone mensen die hen hadden verbannen. Hoewel de leiders een strategie moesten bedenken om hun volk te beschermen, discussieerden ze alleen over wie ze zouden steunen. De meesten wilden zich achter Heliodor scharen. Ook al hadden ze de heer van het licht verraden, hij zou hen vast vergeven als ze hem steunden. Anderen wilden liever aan de zijde van Melanis vechten. Niet omdat ze hem steunden, maar omdat ze te laf waren tegen hem te vechten.

Toen de twee magische legers het voormalige rijk van Aldevar bijna hadden bereikt, hadden de mensen zich al verdeeld in twee nieuwe fracties: de fractie van het licht en die van het duister. De leider van de duistere fractie benaderde angstig Melanis. Hij vroeg de duistere tovenaar om vergiffenis en stelde hem voor te steunen in de oorlog. Hoewel Melanis die steun kon gebruiken, wilde hij niets liever dan zijn verraders straffen. Hij beval prinses Isa, die geloofde dat de tovenaar het goede met alles voorhad, de mensen te veranderen in bewegende ijssculpturen die voor hem zouden vechten tot ze erbij neervielen. Aan de andere kant van het voormalige rijk probeerde de fractieleider van het licht bescherming te zoeken bij Heliodor. De heer van het licht weigerde. Hij voelde zich verraden omdat hij lang geleden die bescherming al had aangeboden, maar de mensen hadden hem verbannen. Hij gaf wel toe dat hij hulp kon gebruiken. Als straf liet hij Petra, die geloofde dat de heer aan de goede kant stond, de mensen in levende zandpilaren veranderen die voor hem zouden vechten tot aan hun dood.

Dan begon de strijd. Melanis had dankzij Isa een leger ijsmensen aan zijn zijde en Heliodor dankzij Petra een leger steenmensen. Niemand wist precies waarom ze vochten. Was dit omdat koning Aldevar ooit niet naar Melanis had geluisterd? Of omdat de donkere tovenaar zich verraden voelde door iedereen? Of omdat Heliodor Melanis de schuld gaf van al het onheil? Het maakte niemand nog iets uit. Het voormalige rijk was een slachtveld van ijsscherven en steengruis.