#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

Na de koffie aarzelde Mandy. Het sociaal wenselijke gedrag zou zijn dat ze er nu weer vandoor ging. Leonie wilde dat ze bleef en nooit meer weg zou gaan en aan de andere kant wilde ze dat ze wegging en uit haar leven verdween. Ze realiseerde zich ook dat dat de angst was. Angst voor het nieuwe, vreemde, angst voor haar eigen gevoelens en angst voor reacties van haar geliefden. Uiteraard sprak ze dat niet uit naar Mandy. En zo zaten ze beiden te aarzelen. “Als we nou eens samen gingen lunchen?” stelde Leonie uiteindelijk voor. Mandy’s gezicht lichtte op. “Dat lijkt me leuk!” Mandy’s ogen gingen naar Leonie’s kleding. “Jij zit nog in je pyjama!” lachte ze. “Eeeh… ja”, concludeerde Leonie. “Ik moest eerst maar eens even gaan douchen en aankleden.” Mandy keek haar veelbetekenend aan, Leonie moest ervan blozen.

Mandy stond op. “Lieve schat, ik ga even naar mijn eigen huis, even wat dingetjes doen. Als jij nou even lekker gaat douchen enzo, dan zien we elkaar over een uurtje. Dan neem ik je mee naar mijn favoriete lunchplekje in de stad”. Ze kuste Leonie zacht op haar wang en liep de gang in. Leonie volgde in langzamer tempo. Bij de voordeur draaide Mandy zich even om en wierp Leonie een kushandje toe alvorens de voordeur achter zich dicht te doen. Leonie zuchtte. De geur van Mandy’s parfum hing nog in de kamer en even droomde ze weg. ‘Kom op, actie!’ spoorde ze zichzelf aan. Ze ging douchen en stond daarna lang voor haar kledingkast om een geschikte outfit te kiezen. ‘Toe Leonie’, sprak ze zichzelf toe. ‘Ze heeft je net in je badjas gezien, dus het maakt echt niet zoveel uit wat je aantrekt’. Ze koos uiteindelijk voor een strakke spijkerbroek en een blauwe blouse. Ze föhnde haar haar en spoot wat van het parfum op dat ze van Mandy had gekregen.

Tegen de tijd dat Leonie klaar was en zenuwachtig begon te worden, kwam Mandy haar halen. Mandy was altijd op en top zichzelf, verzorgd en heel vriendelijk, maar ze was wel duidelijk altijd de leider. Ze had een dure handtas aan haar schouder hangen en haar autosleutels in haar handen toen Leonie de deur open deed. “Ben je zo ver, liefje?” vroeg ze. Leonie knikte, greep haar jas van de kapstok en volgde Mandy naar haar auto.

Loading full article...