#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

“Hey zus” verwelkomde ze Dagmar een paar uur later. “En hallo mijn neefje of nichtje”, zei ze tegen Dagmar’s buik. “Ja ja, doe maar gewoon normaal hoor”, lachte Dagmar. “Thee?” vroeg Leonie. Dagmar knikte. “Thee” zei ze beslist. Julia had ook gehoord dat haar tante binnen was gekomen en zag daarin een slachtoffer om nog een keer te kunnen vertellen over haar ervaringen van de vorige dag. Ze liet Dagmar foto’s zien op haar telefoon van haarzelf in haar uniform tussen de andere stewardessen. Ze had duidelijk een topdag gehad.

“Zo, en nu gaan we het eens even over Stijn hebben”, zei Leonie toen Julia klaar was met haar verhaal. “Stijn ja”, lachte Dagmar. “Wat is dat voor soort jongen en waarom hoor ik nu pas over hem?” zei Leonie en ze probeerde Dagmar streng aan te kijken. “Nu pas? Nu al zul je bedoelen! Ik heb hem ook eergisteren voor het eerst ontmoet hoor. Het is wel een leuke jongen, geloof ik. Dat is lastig in te schatten na één bliksembezoekje. Ik heb Demi wel vast gewaarschuwd, ik was niet van plan om binnen een jaar moeder én oma te worden!” Leonie lachte. “Goh, nee zeg, daar moet je echt niet aan denken, het zou je gebeuren! Maar Demi kent haar ontstaansgeschiedenis, dus ik denk dat zij zich van jongs af aan al heeft voorgenomen dat dat haar niet gaat gebeuren.” Dagmar knikte. “Dat is zo, maarja, deze hier heeft ook zelf besloten dat ie er wilde zijn, daar heb ik ook niet veel over te zeggen gehad”, zei ze terwijl ze haar handen op haar buik zette. “Hoe gaat het met hijzij?” vroeg Leonie. Dagmar wilde niet zeggen of de baby een jongen of een meisje ging worden. “Met hijzij gaat het prima, maar z’n moeder begint wel een beetje te merken dat ze geen twintig meer is”, zei Dagmar. “Ja, wordt het al zwaar voor je?” vroeg Leonie. Dagmar knikte. “Ja, het is best pittig. Ik heb best veel last van mijn rug de laatste tijd. Michiel is al een paar nachten bij me gebleven om me een beetje te kunnen helpen. We hebben besloten dat ik over drie weken naar hem toe verhuis, gewoon rustig steeds wat spullen meenemen. Alleen mijn eigen spulletjes, zodat de meubels voor Demi blijven staan en ik niet zomaar ineens vertrokken ben. Ze begrijpt het wel hoor, het wordt gewoon te zwaar voor me op deze manier en ik wil me ook voorbereiden op de komst van deze baby, ik wil nestelen.” lachte Dagmar. Leonie knikte begripvol. “Dat kan ik me wel voorstellen. Je wil het steeds goed doen voor iedereen en in de eerste plaats voor Demi, maar je moet zo langzamerhand ook aan jezelf gaan denken. En Demi heeft haar handen nu vol aan Stijn”.

Loading full article...