#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!

Toen Leonie’s kinderen zondagavond weer teruggekomen waren, voelde Leonie zich nog steeds opgejaagd van de heftigheden van de middag. Weliswaar was alles voor nu weer koek en ei en ze wist wel dat haar vader op haar moeder in zou praten, maar het had haar een boel energie gekost. De kinderen kwamen met hun eigen sleutel binnen en Leonie stond op om de heen-en-weer krat te halen die nog op de galerij stond. Daar zette Erik hem altijd neer als hij de kinderen kwam brengen. Ze zag nog net dat de deur van het trappenhuis achter Erik dicht viel. Mooi, die had ze net gemist, ze had niet zo’n zin in nog meer confrontaties, het weekend was al roerig genoeg geweest. Ze tilde de krat op en liep ermee naar binnen. Ze zetten hem neer in de gang terwijl ze het geluid van de televisie uit de woonkamer hoorde schallen. Die was dus al aangezet. “Ruimen jullie nog even de spullen uit de krat op?” riep ze boven het lawaai uit. “Anders staat die krat hier morgen nog”. “Ben je chagrijnig?” vroeg Julia die al op de bank lag. “Nee, dat ben ik niet, maar dat word ik wel als dat ding hier de halve week staat met spullen erin, omdat jullie te lui zijn om het meteen even op te ruimen. Toe, meteen even doen, het is zo gebeurd”. “Nou, doe het zelf dan”, zei Julia verveeld. Leonie ontplofte. “Van die bank af en je spullen opruimen!” riep ze Julia toe. “En jullie ook!” zei ze tegen Martijn en Ismay die haar verschrikt aankeken en direct aan het werk gingen. “Zo zeg, niet te zuinig chagrijnig”, mopperde Julia, maar ze stond toch maar op toen ze Leonie’s blik zag.

“Ik moet dat niet op de kinderen afreageren, maar voor je het weet is dat al gebeurd”, zei Leonie de volgende ochtend tegen Judith nadat ze uitgebreid verslag had gedaan van haar weekend. Judith grinnikte. “Het geeft alleen maar aan dat je een mens bent hoor, dat gebeurt soms gewoon. Ik heb nog wat voor je trouwens”. Leonie keek Judith nieuwsgierig aan. “Ik heb gisteren mijn laatste courgettesoep uit de vriezer gehaald en ik dacht natuurlijk aan mijn favoriete collega”. Leonie lachte. Lekker! Courgettesoep. Het eerste bakje soep dat ze afgelopen zomer van haar collega gekregen had, had ze heel voorzichtig geproefd. Achteraf had ze haar collega uitgebreid gecomplimenteerd met de heerlijke soep. Ze had niet kunnen denken dat courgettesoep zo lekker zou zijn! “Ik weet niet of het genoeg is voor het hele gezin”, verontschuldigde Judith zich. “Nou, dat geeft helemaal niet, want die vonden de kleur zo eng dat ze het niet wilden proeven. Je kent het wel, dan trekken ze al van die hele vieze gezichten voordat er überhaupt een druppel in hun mond zit, dan lukt het al bijna niet om het nog lekker te vinden, dus ik hou het lekker helemaal voor mezelf alleen. Dank je wel!” zei Leonie blij.

Loading full article...