#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! 

Het was allemaal even heel erg heftig geweest. Leonie en Dagmar hoorden al voor ze binnen waren hun moeder op hoge toon praten, gevolgd door de lage bas van hun vader. Ze hadden even geaarzeld of ze wel door de achterdeur naar binnen zouden gaan, maar het zou heel erg raar geweest zijn als ze nu ineens bij de voordeur hadden aangebeld. Ze waren dus wat luidruchtig de keuken binnen gekomen en toen die geluiden in de woonkamer doordrongen, was het daar stil geworden. Hun moeder trok een zuinig mondje toen ze haar dochters binnen zag komen. “Ik vind het een schande wat je doet”, had ze Dagmar toegebeten. “Dat lieve kind. Nu moet ze zeker plaats maken voor die nieuwe baby. Nou, je zet haar niet zomaar het huis uit. Dan komt we maar bij ons wonen!” zei ze met overslaande stem. Leonie maakte oogcontact met haar vader die seinde dat ze zich rustig moest houden. “Je overdrijft echt ontzettend! Ik doe niets wat Demi tekort doet”, zei Dagmar boos. Leonie en haar vader hielden zich wat op de achtergrond terwijl Dagmar en haar moeder over en weer ruzieden. Op een gegeven moment greep vader in. “Dames, nu gaan we even rustig zitten en het er even rustig over hebben. Volgens mij is er helemaal niks aan de hand”, hij maakte een gebaar dat ze allemaal moesten gaan zitten. “Lies, even niet”, maande hij toen zijn vrouw iets wilde gaan zeggen. “We houden allemaal van Demi, niemand wil haar tekort doen”, zei hij, terwijl zijn vrouw het daar duidelijk niet mee eens was.

Het duurde een tijdje voordat Leonie’s moeder het opgaf. En eigenlijk deed ze dat niet helemaal. Ze bleef het gevoel houden dat Demi tekort gedaan werd, hoe de andere drie ook op haar in praatten. Dagmar legde tot in den treure de situatie uit en wat de mogelijkheden waren en dat ze er met Demi over gesproken had en dat die het begreep en er niet echt mee zat. Maar Demi had een speciaal plekje in het hart van Elisabeth Vervenne. De komst van Demi was heftig geweest destijds, ze was oma geworden terwijl ze nog in de tieners zat. Ze had veel voor Demi gezorgd en was heel erg betrokken geweest bij het kleine meisje dat de dochter was van haar eigen tienerdochter. De betrokkenheid was gebleven, meer dan bij de kleinkinderen die later geboren werden. Demi had daardoor zo’n beetje twee moeders gehad. En waar ze haar kinderen inmiddels losgelaten had, zat ze nog steeds als een bok op een haverkist als het over Demi ging. Het was pure liefde en dat is natuurlijk prachtig, maar in deze vorm soms ook wel heel moeilijk.

Loading full article...