#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!  

De volgende dag, op zondag, ging rond het middaguur Leonie’s telefoon. Dagmar. Meestal appte Dagmar wel, ze belde eigenlijk zelden. Leonie nam haar telefoon op en hoorde al direct dat het aan de andere kant van de lijn helemaal mis was. Ze hoorde Dagmar huilen en hield haar adem in voor het nieuws dat ze te horen zou krijgen. “Nu is mama woedend op me”, snikte Dagmar. “Hè, wat is er aan de hand dan?” vroeg Leonie. “Ik had zo’n goed gesprek met Demi gisteravond. Ze begrijpt het en ze wil graag op kamers gaan, dus we hadden afgesproken dat ze daar rustig naar gaat zoeken en dat we in de tussentijd wel een oplossing vinden. Tot de baby er is, blijft het gewoon zoals nu en als Demi eerder iets vindt, trek ik bij Michiel in, denk ik. Dus we waren allebei helemaal blij. Heb ik vanochtend mama aan de telefoon en die wordt me toch een partij boos! Ze beschuldigt me ervan Demi uit huis te jagen en nu wil ze dat Demi bij hen gaat wonen! Ze zegt dat ik een slechte moeder ben en alleen nog maar aan Michiel en de baby denk. Maar zo is het helemaal niet en Demi weet dat ook!” Het snikken was nu overgegaan in boosheid. “Tjemig”, zuchtte Leonie, die ook even niet wist wat ze ermee aan moest. Aan de andere kant van de lijn was het nu ook even stil.

“Wat moet ik hier nou weer mee?” klonk het nu met een klein stemmetje. “Ja, inderdaad, wat moeten we hier nu mee? Was papa niet thuis?” vroeg Leonie. “Dat weet ik niet, hij was in ieder geval niet in de kamer, anders had hij wel ingegrepen”, zei Dagmar. Daar was Leonie het mee eens. Dagmar en Leonie waren allebei echte vaderskinderen, hun moeder kon soms zo vreemd kil reageren, terwijl het een lieve, hartelijke vrouw was. “Mama is bang dat Demi gekwetst wordt en je weet hoe ze met Demi is. Kom niet aan Demi”, verklaarde Leonie. “Ja, dat weet ik wel, maar ik wil ook het beste voor Demi en Demi weet dat. Er is niks aan de hand”, zei Dagmar wanhopig. “Alleen mama is het er niet mee eens”, zuchtte Leonie. “Als we samen nou eens naar ze toe gingen”, stelde Leonie voor. “Is Demi thuis?” “Nee, die is een dagje weg met een vriendin”, zei Dagmar. “Oké, nou, dat is misschien ook beter. Zullen we er anders meteen maar even heen gaan?” vroeg Leonie. Het leek Dagmar een goed idee en dus spraken ze af een half uur later bij het huis van hun ouders te zijn.

Loading full article...