Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man. Je kunt het verhaal vanaf deel 1 lezen via deze link.

Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.

Langzaam wennen Leonie en haar kinderen aan het nieuwe leven. Het is zoals Leonie al had bedacht: soms is het muisstil in huis en heeft ze alle tijd voor zichzelf en soms bruist het van het leven en dreigt het appartement uit zijn voegen te barsten. Op de dagen dat de kinderen er zijn, is ze vroeg thuis, de andere dagen werkt ze de hele dag en komt ze thuis in een stil huis. Die stille avonden, daar kan ze best aan wennen. Ze maakt eten voor zichzelf, iets dat de kinderen niet lusten of iets makkelijks. Soms trakteert ze zichzelf op iets van de snackbar om de hoek of een kant en klaar maaltijd. Het is verrassend hoe lastig het is om voor één persoon te koken. Niet fysiek, maar in je hoofd. Als je gewend bent te koken voor een gezin, voelt het bijna als niet de moeite om alleen voor jezelf een potje te koken.

De weekends als de kinderen er zijn vliegen om, maar de weekends alleen, ze kan daar toch slecht aan wennen. Zo’n hele dag, een heel weekend, dat zich leeg en bijna eindeloos voor haar uitstrekt, Leonie blijft het lastig vinden. Verrassend hoe je het ontwend raakt je eigen tijd in te vullen als je een gezin hebt. In die weekends maakt ze wat extra schoon, slentert in een winkelcentrum, gaat weleens bij Judith langs of spreekt af met Ilse. Maar Ilse heeft haar gezin en haar man thuis in het weekend. Wat moet je als gescheiden vrouw in zo’n gezinnetje? Het voelt raar en dus ziet ze Ilse veel minder dan ze zou willen. Dagmar heeft Michiel en dus komt het er vaak op neer dat ze bij haar ouders belandt, die zijn altijd blij haar te zien.

Leonie denkt na over een clubje, iets van haarzelf, iets te doen. Ze zou wel wat meer invulling willen hebben in haar leven, iets van haarzelf. Dan mijmert ze over de toekomst. Zal ze een nieuwe relatie krijgen? Wil ze dat eigenlijk wel? Aan de ene kant moet ze er niet aan denken! Als ze om zich heen kijkt, ziet ze ook helemaal geen leuke mannen. Aan de andere kant… alleen is ook maar alleen. Als ze soms een film kijkt waarin een verliefd stelletje aan het zoenen is, voelt ze een steek in haar hart, het doet haar pijn ernaar te kijken. Is het dan toch zo dat een mens ervoor gemaakt is om in paartjes op te trekken? Wat een ouderwetse gedachte! Leonie schudt het idee van haar af. Natuurlijk is dat niet zo! Ze heeft helemaal geen zin in een andere man, met eigenaardigheden en rare gewoontes, die zich gaat bemoeien met haar kinderen en die zelf misschien ook wel kinderen heeft. Nee, het is gecompliceerd genoeg zo!

Loading full article...