Leonie stond aan het aanrecht en keek naar buiten. Dit was haar eigen plekje, háár eigen huisje! Niet te geloven dat ze eindelijk de sleutel had gekregen. Zoveel weken had ze al langs dit adres gereden en op de parkeerplaats er tegenover zitten kijken naar het appartement dat haar nieuwe toekomst symboliseerde. En nu stond ze binnen! Vanochtend was de overdracht geweest bij de notaris en kreeg ze de sleutels overhandigd. Hier kon ze een nieuwe toekomst opbouwen, een hagelnieuwe toekomst, het cellofaan zat er nog op. Hier mocht ze haar leven opnieuw gaan inkleuren.

Niet helemaal opnieuw natuurlijk, er waren al wat ingrediënten aanwezig: in de eerste plaats haar drie kinderen Julia, Martijn en Ismay. Er was haar werk en natuurlijk zal de vader van haar kinderen ook een rol blijven spelen. Maar de toekomst lag weer open! Na die rotperiode die een scheiding meestal is, kon ze zich nu weer richten op de toekomst. En die toekomst zou zich hier afspelen, in haar nieuwe appartement. Gelukkig had ze iets redelijk in de buurt van haar ex kunnen kopen en al was het wat aan de krappe kant voor vier personen, ze was van plan er een gezellig thuis van te maken voor haarzelf en de kinderen. Ze hadden in het ouderplan afgesproken dat ze de zorg voor de kinderen samen op zich zouden nemen, ieder 50% van de tijd volgens een ingewikkeld patroon van wisseldagen. Soms overzag ze dat niet helemaal, maar daar groeide ze vanzelf in, had ze zich voorgenomen.

Nu eerst koffie! Ze haalde de Senseo uit één van de tassen die ze had meegenomen en deed de stekker in het stopcontact. Ze pakte de zak met koffiepadjes uit de tas en legde er eentje in het apparaat. Het was vast even wennen, maar de koffie zou vast prima smaken. Ze had nu tenslotte geen geld meer voor die dure koffiemachine die ze bij haar ex achter zou laten. Beetje melk erin en even genieten. Haar ex, wat klonk dat… onwennig. Maar ook daar zou ze wel aan wennen. De tijd dat ze met warme liefdevolle gevoelens dacht aan Erik, was al zo lang geleden en nu was hij haar ex, de vader van haar kinderen. Met een kop koffie in haar hand slenterde ze wat door het appartement. Ze had het zo gepland dat ze er eerst in haar eentje zou zijn, om alles in zich op te nemen. De plattegrond kende ze uit haar hoofd, maar in het echt zag het er toch net wat anders uit. De woonkamer, daarnaast de kamer die haar slaapkamer zou worden. De grootste slaapkamer was voor haar meisjes. Ze zou de kamer in tweeën delen door de kledingkasten in het midden te zetten. Het kleine kamertje was voor Martijn. Met de kinderen had ze afgesproken dat ze zelf de kleuren voor de muren mochten kiezen en zelf was ze ook van plan er een bonte boel van te maken in de slaapkamer die helemaal alleen van haar zou worden. Heel voorzichtig dacht ze aan een eventuele nieuwe liefde in de verre toekomst, maar dat stond nog zo ver van haar af en ze wilde nu haar kans schoon zien en er een echte meidenkamer van maken. Een grote-meisjeskamer dan.

Het vervolg vind je hier.

Loading full article...