#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

Het had de sfeer toch wat getemperd, aan de andere kant leerden ze elkaar wel beter kennen, ook al durfde Leonie niet alle vragen te stellen die ze eigenlijk zou willen stellen. Ze wilde alles weten van Mandy, maar ze zag de onzichtbare waarschuwingsborden om Mandy heen staan: ‘Pas op! Gevaar!’ Leonie ging bijtijds weer naar haar eigen huis terug. Mandy gaf haar een liefdevolle kus op haar mond. “Wanneer zijn je kinderen er weer?” vroeg Mandy. Leonie zuchtte en antwoordde met tegenzin: “Morgen.” Mandy keek haar lang aan. “Anders kom ik wel gewoon even buurten, dan word ik voor jouw kinderen gewoon een buurvrouw die vriendinnen is met hun moeder.” Leonie glimlachte.

“Oh, daar is pap met mijn sportspullen!” riep Julia. Leonie hoorde de voordeur opengaan en Julia de galerij over rennen. Leonie was de vaatwasser aan het uitruimen en wierp een blik door het keukenraam. Ze zag Erik’s auto op de parkeerplaats staan en zag net dat hij uitstapte en de kofferbak open deed. Ondertussen verscheen Julia ook in beeld. Het voorraampje aan de passagierskant ging open en daar verscheen het gezicht van een jonge vrouw. Leonie hield haar adem in. Dat moest Suzanne zijn! Die was in ieder geval een stuk jonger dan Leonie! Suzanne zei iets tegen Julia die naar haar toe liep. Leonie volgde scherp hoe haar dochter op Suzanne reageerde. Julia stond er wat nonchalant bij, antwoordde kennelijk kort en liep toen weer naar de achterkant van de auto, waar Erik klaar stond met haar spullen. Ze nam de tas van hem aan en zette weer koers naar de deur. Julia wierp een blik naar het keukenraam en Leonie was te laat om een stap achteruit te zetten. Ze zag dat Suzanne inmiddels ook naar Leonie’s keukenraam keek, zij had kennelijk gevolgd waar Julia naar keek. “Shit” mompelde Leonie. Snel verdween ze uit het gezichtsveld en ging verwoed verder met het uitruimen van de vaatwasser.

Ondertussen kwam Julia weer binnen. “Zag je Suzanne?” vroeg Julia. “Eeh, ja, die zag ik ja”, probeerde Leonie luchtig te doen. “Is ze een beetje aardig?” vroeg Leonie. Ze zag de twijfel op Julia’s gezicht. “Ja, op zich wel”, zei Julia. Leonie merkte dat Julia het lastig vond dit te zeggen, kinderen hebben zo’n loyaliteitsconflict in dit soort gevallen. Dus probeerde Leonie luchtig te blijven. “Nou, dat is mooi. Hoe oud is ze eigenlijk?” Leonie kon het toch niet laten. “Ze was laatst jarig toch?” Leonie herinnerde zich ineens weer de grote bos bloemen die Julia haar op haar telefoon had laten zien. “35 geloof ik ofzo” zei Julia, die de bui voelde hangen. Leonie knikte veelbetekenend, maar besloot niets te zeggen. “Nee, 33 volgens mij”, zei Julia, die zich nu veiliger voelde en zich ook meteen uit de voeten maakte.
Leonie grijnsde om de actie van haar dochter, maar had toch een onbestemd gevoel over zich. Suzanne was duidelijk een jongere versie van haarzelf en het feit dat ze gezien had waar Leonie woonde, voelde als indringing.

Loading full article...