huisdier

Hij was niet zomaar een kat, hij was van ons, van mij en mn kinderen, een knuffeldier, een speelmaatje , een bedelaar voor alles wat wij aten, hij troostte ons als we ziek waren of verdrietig.
Hij heette knabbel en mijn jongste had de bijnaam babbel en ze waren maatjes van elkaar, mijn dochter kon alles met hem doen, verkleden, een muts van papier opzetten en een selfie laten maken.
En vandaag in een keer weg gerukt van ons leven, knabbel trof ik dood liggend in de badkamer, mijn oudste dochter vroeg hoe wist je dat hij dood is mama, heel simpel hij kwam ons niet begroeten bij het openen van de voordeur en hij reageerde niet op zijn naam.
Wat je daarna hoorde was het gehuil van ons allemaal, hartverscheurend gehuild van de kinderen en hun vraag waarom , waarom is hij dood.
Mijn vriend belde de dierenambulance, ik kon het niet, kon niet eens het nummer opzoeken en ze kwamen onze vriend ophalen, gelukkig niet in een koude doos, ik heb zijn dekentje mee gegeven.
Wat knabbel achterliet was de leegte, we misten een lid van ons gezin, ons speelmaatje, onze knuffeldier, we zullen zijn gesnor in de ochtend missen, ik zal hem overal missen want waar ik ook heen ging, al is het naar de wc kwam knabbel achter me aan lopen.
Hij is niet zomaar een kat, hij was onze wekker, onze allesvreter, onze speelmaatje.
De dierenarts constateerde dat ie niet hebt geleden, hij had een hartaanval, iets wat wij nooit wisten want knabbel was een speelse en gezonde kat, zijn vacht glinstert en zijn nagels waren gezond, waarschijnlijk zonder dat hij het zelf wist was het een aangeboren hartafwijking want knabbel was ook nog te jong.
Rust zacht lieve Knabbel