Alweer (bijna) #44 #jaar wandel ik op deze #aardkloot rond. Alweer (bijna) 44 jaar kijk ik in #verwondering om mij heen en #geniet van het #leven . Ja, echt waar, nog #twee #nachtjes slapen en dan is het zover. Dan is het echt 44 jaar dat ik hier verwonderd #rondwandel en geniet met volle teugen van het leven.
Het is ook al #15 jaar geleden dat ik op 18 #december #papa mocht worden van een heerlijke #dochter , mijn #grote #meid . Al 15 jaar verwonder ik mij dan ook hoe zij haar #weg #bewandeld op deze aardkloot, met #vallen en #opstaan , soms met #horten en #stoten , maar wat ben ik #trots op haar!
Met #verwondering , #genietend van al het #goede om mij heen. Maar ook met #verbazing hoe de #maatschappij zich aan het ontwikkelen is. Zowel #positief als #negatief , waarbij #politiek gezien de negativiteit de overhand heeft genomen. Helaas!
#Wel van het #gas , toch niet van het gas. Van twijfel en onzekerheid. Van wel of #niet elektrisch gaan rijden. Niet dat ik me het kan permitteren, maar ook de verbijstering dat wij hier alles #duurzaam en zo #natuurvriendelijk willen inrichten, ten koste van #kinderarbeid in de #kobaltmijnen , tot het #vernietigen van #oerbossen voor ‘onze #biomassacentrales ’.
Verwondering, verbijstering nemen soms de overhand. En toch…
Toch hoop ik ook de komende (tenminste) 44 jaar die in het voor uitschiet ligt, te mogen genieten van het goede dat het leven me gegeven heeft en me in de toekomst (hopelijk) nog zal bieden.
44 jaar.
Het is ook al #15 jaar geleden dat ik op 18 #december #papa mocht worden van een heerlijke #dochter , mijn #grote #meid . Al 15 jaar verwonder ik mij dan ook hoe zij haar #weg #bewandeld op deze aardkloot, met #vallen en #opstaan , soms met #horten en #stoten , maar wat ben ik #trots op haar!
Met #verwondering , #genietend van al het #goede om mij heen. Maar ook met #verbazing hoe de #maatschappij zich aan het ontwikkelen is. Zowel #positief als #negatief , waarbij #politiek gezien de negativiteit de overhand heeft genomen. Helaas!
#Wel van het #gas , toch niet van het gas. Van twijfel en onzekerheid. Van wel of #niet elektrisch gaan rijden. Niet dat ik me het kan permitteren, maar ook de verbijstering dat wij hier alles #duurzaam en zo #natuurvriendelijk willen inrichten, ten koste van #kinderarbeid in de #kobaltmijnen , tot het #vernietigen van #oerbossen voor ‘onze #biomassacentrales ’.
Verwondering, verbijstering nemen soms de overhand. En toch…
Toch hoop ik ook de komende (tenminste) 44 jaar die in het voor uitschiet ligt, te mogen genieten van het goede dat het leven me gegeven heeft en me in de toekomst (hopelijk) nog zal bieden.
44 jaar.
