#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.
“Martijn had nog een vraag”, zei Leonie en ze knipoogde naar Michiel. Michiel keek Martijn geïnteresseerd aan. Martijn keek met vraagtekens in zijn ogen naar Leonie. Hij was zijn nieuwsgierigheid naar de eventuele ijsnamen van zijn neefje vergeten. “Martijn vroeg zich af of Siem nog een leuke tweede naam heeft, zoals straciatella of cookie dough bijvoorbeeld.” Martijn wist het nu weer en keek Michiel nieuwsgierig aan. “Aha. Dan moet ik je teleurstellen knul”, zei Michiel. “Alhoewel het een goed idee zou zijn geweest. Nee, Siem heet gewoon Siem, geen extra namen. Hij is één jongetje en heeft dus ook maar één naam.”
“Hoe vond Demi haar broertje?” vroeg Leonie ondertussen aan Dagmar. “Ze is helemaal gesmolten”, zei Dagmar. “We hebben haar moeten opdweilen”, schoot ze in de lach. “Ze komt na het eten weer, dan met Stijn.” “Dat is mooi”, zei Leonie goedkeurend.
Ze bleven niet lang. Er werd een beschuitje met blauwe muisjes gegeten en Julia en Ismay mochten de baby beurtelings op schoot hebben. Zelfs Martijn wilde dat wel even. Natuurlijk werden de kadootjes gegeven en toen kondigde Leonie aan dat ze weer naar huis gingen. Haar kinderen keken teleurgesteld. “Nu al?” klaagde Ismay. “Ja, kraambezoek duurt nooit zo lang. Dagmar heeft hard gewerkt en ze hebben ook de hele nacht niet geslapen, dus wij gaan weer naar huis. We gaan snel nog een keertje kijken bij Siem”, antwoordde Leonie.
Thuisgekomen ging Leonie de keuken in om te koken. Ismay ging aan haar bureautje een tekening zitten maken van baby Siem, compleet met zijn gelukkige ouders. Leonie had genoten van haar kleine neefje. Wat zijn baby’s toch klein en schattig! Tegelijkertijd moest ze er niet meer aan denken zo’n kleine handenbinder te hebben. Klein en schattig hadden ze hard nodig om te compenseren voor de hoeveelheid werk dat zo’n kleintje verschafte. Nee, Leonie was blij dat haar kinderen al een stuk groter waren. Haar gedachten dwaalden naar het buurappartement, waar Mandy was. Morgenavond zou ze haar weer zien, weer voelen. Dat was ook een voordeel van een scheiding: dat ze haar handen vrij had om te doen wat ze wilde als de kinderen bij Erik waren!
