Leonie blijft verbouwereerd achter
Wat hieraan vooraf ging, lees je als je op het blog hieronder klikt. Deel 1 vind je hier.
Ze was in de keuken bezig met het eten toen Erik thuis kwam.
‘Erik, we moeten even een paar dingen bespreken’, was ze meteen maar met de deur in huis gevallen. ‘Ik heb de keukenspullen verdeeld, maar ik wil ook met je afspreken wanneer de regeling voor de kinderen ingaat, én ik wil zo snel mogelijk mijn spullen verhuizen, ik zag dat je de meubels ook klaargezet hebt’, ze probeerde vriendelijk te klinken en Erik een soort compliment te geven voor zijn medewerking.
‘Eeeh.. ja, laten we dat maar doen, straks na het eten maar meteen? Dan sturen we de kinderen wel even weg om een ijsje te gaan eten ofzo’. Oké, dat ging makkelijk.
Tijdens het eten werd er niet veel gesproken. De meubels die opgestapeld stonden, de dozen die boven klaar stonden en Leonie’s aanwezigheid in dit huis dat haar thuis niet meer was, leek iedereen de lust te benemen een luchtig gesprek te voeren.
