#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

“Planeet aarde aan Leonie! Ah, daar ben je weer. Waar in hemelsnaam zat jij met je gedachten?” Leonie zette vast een glimlach op en landde weer op aarde. Haar werk. Judith. Ze was op haar werk en Judith stond tegen haar te praten. “Ik was er even niet bij, wat zei je?” vroeg Leonie.“Nee, dat je er niet bij bent, dat had ik wel gezien. Ik vroeg je of je die roze olifant gezien hebt die net door de gang liep”. Judith grinnikte en ook Leonie schoot in de lach. “Nee, maar serieus. Is er iets met je aan de hand? Je bent er wel erg vaak niet bij met je hoofd de laatste tijd, dat was zelfs in de tijd voor je scheiding niet zo. Ik maak me zorgen.” Judith keek haar indringend aan. “Je weet dat je altijd met me mag praten hè? Niks hoeft natuurlijk, maar het mag altijd. Kom anders een keer naar de moestuin, dat is zo heerlijk rustgevend! Daar kunnen we eventueel ook rustig praten. Dan mag je ondertussen het onkruid tussen de bonen wieden”. Judith lachte. Ze wist dat Leonie niet zulke groene vingers had. Zelf had ze al jaren een grote moestuin op een volkstuintjescomplex waar ze een groot deel van de groenten verbouwde die zij en haar man dagelijks aten. “Wel jammer hoor, ik heb je net verteld over mijn nieuwe hobby: ik ben een wormenhotel begonnen! Maarja, ik ga het niet nog een keer vertellen hoor, dan kom je maar een keertje kijken.” Leonie glimlachte dankbaar naar haar collega die ook al jaren een goede vriendin was. Judith had haar ontzettend geholpen in de aanloop naar haar scheiding, had haar op het werk ontzien en als ze de uren zou optellen die ze samen gepraat hadden in pauzes… Judith was een onbetaalbare vriendin.

“Lieve schat, ik weet dat ik je kan vertrouwen, maar dit moet ik voor mezelf uitvechten”, zei Leonie. Ze zag dat Judith zorgelijk keek. “Wees niet bang, het is niets ernstigs, ik bedoel, er is niemand ziek ofzo. Het komt wel goed en misschien vraag ik je nog wel een keer om raad of om een luisterend oor.”“Dat is goed, ik heb er twee en ze zijn altijd beschikbaar voor jou.” Judith legde even haar hand op Leonie’s rug ter geruststelling. “En nu: aan het werk!” fluisterde Judith terwijl ze weer naar haar bureau terugliep. Ook Leonie ging weer achter haar bureau zitten. Ze moest wel echt op gaan passen nu, want het begon op te vallen. Ze zat met haar gedachten uiteraard bij Mandy, die morgenavond weer terug zou zijn van haar werk en de eetafspraak die ze hadden.

Loading full article...