Leonie's zoon is specialist IKEA pakketten
Lees wat hieraan vooraf ging hier, of deel 1 van Leonie hier.
Zondag waren Leonie’s kinderen er en gingen ze aan de slag om de bedden en de kasten in elkaar te zetten. Martijn legde een bijzonder talent aan de dag, hij werd uitgeroepen tot ‘specialist IKEA pakketten’. Leuk om te zien hoe haar zoon de beschrijvingen doorzag, netjes de verschillende schroefjes sorteerde en het voortouw nam bij het in elkaar zetten van de hoogslapers en kasten. Leonie’s vader was er ook weer, hij was de gordijnrails aan het ophangen. Haar moeder had een strijkplank meegenomen en stond de gordijnen te strijken zodat die zometeen netjes aan de rails gehangen konden worden. Leonie liep van de ene naar de andere kamer, af en toe moest ze haar IKEA team even helpen om iets vast te houden en ze verzorgde ondertussen de catering voor iedereen, koffie, limonade etc.
De frames van de hoogslapers stonden al snel, nu moesten de matrassen erop. Die lagen nog opgerold in plastic in een hoekje en onder luid gejoel werd het plastic eraf gesneden en strekten de matrassen zich uit. Ismay en Martijn ploften er meteen bovenop. ‘Laat de matrassen maar even rustig bijkomen’, zei Leonie ‘die moeten zich even volzuigen met lucht’. Samen tilden ze de matrassen in de hoogslapers. ‘Ismay, kom jij helpen de dekbedden en de hoezen uit het plastic te halen?’ Ze nam Ismay mee naar haar eigen slaapkamer, waar ze de dekbedden even had opgeruimd in haar nieuwe kast. Julia en Martijn begonnen aan de kasten. De eerste kostte nog wel wat tijd, maar toen wisten ze wat de beste manier was en de andere twee volgden snel. Daarna werden de dekbedden op de bedden gelegd en zag het er ineens heel anders uit! Zeker nadat haar vader de gordijnrails had opgehangen en haar moeder daarna de gordijnen had opgehangen. Wow, wat was er vandaag een boel veranderd! Ineens was het af!
Ze merkte dat haar kinderen er ook ineens anders naar keken. Ismay was bezig de gekochte spulletjes neer te zetten en ze legde ook haar meegenomen tekenspullen op haar nieuwe bureautje. Martijn was ook op zijn kamer bezig toen Leonie daar even binnen liep.’Wordt het zo wat, kerel?’ vroeg ze haar zoon. ‘Ja, mooi he?’ zei hij en ze zag hem glunderen. ‘Knap ook van je dat je zo goed bent in meubels in elkaar zetten, wist je dat je dat zo goed kan?’ Hij werd een beetje verlegen, zag ze. ‘Nee, goed he? Ik wist niet dat ik dat kon’, zei Martijn.
Aan het einde van de middag stond Erik voor de deur om de kinderen op te halen, Leonie zou die avond bij haar ouders eten. Ze zag de kinderen veranderen. De hele dag waren ze best opgetogen geweest over de vorderingen in het huis, het ontstaan van hun eigen kamers, maar nu hun vader voor de deur stond, was er direct weer het loyaliteitsconflict en durfden ze niet uitgelaten te doen, behalve Ismay, maar ook die voelde al snel dat haar vader het niet leuk vond dat ze blij was met haar nieuwe kamer. Enigszins bedremmeld gingen ze met Erik mee. Leonie wist dat het wel weer om zou slaan, tenminste, als Erik een beetje vrolijk kon doen tegen zijn kinderen.
