Menopauze

#Menopauze
# Menopauze

Ik vraag mij af , nu ik er midden in zit, waarom er ongemak ontstaat als het woord menopauze ter sprake komt. Een waar ik eerder lacherig over deed, weg wuifde met een zekere nonchalance dat mij dat niet gebeuren kan. Tot het moment dat ik van de zomer 50 werd en ik mij in de Menopauze zone bevond.
Ik kreeg het warm en niet gewoon warm. Een warmte die mijn lichaam overnam, een waar ik als het ware de kleren van mijn lijf af wil scheuren. Slapeloze nachten, geen eetlust, geïrriteerd kon reageren naar mijn naasten. Momenten van uitbarstingen die ik steeds minder leuk begon te vinden. Al deze dingen te voelen en dan 50 zijn geworden brachten mij bij mijn Menopauze zone. Een zone waarvan ik dacht zo doorheen te scrollen. Helaas , behoorde ik tot de groep vrouwen die de menopauze niet al te makkelijk doorstaan.
Ik probeer optimistisch te blijven en dacht ach dit kan ik ook wel aan. Het optimistisch gevoel verloor ik een beetje toen ik van anderen te horen kreeg dat het wel jaren kan duren. Oh gunst, hoe kom ik hier doorheen.
Ik gauw het nummer van de huisarts opzoeken, veel heb ik er niet aan gehad . Medicijnen, nee dank u dokter . Ik heb al genoeg van die troep in mijn lijf tegen de pijn en dan ook nog hormoon gedoe voor het feit dat ik mij lamlendig voel vanwege de overgang. Dit overleef ik wel.
Mijn kleding paste ik aan ondanks de kou. Zomerblousjes maar voor mij , korte mouwtjes , blazer overheen. Heb ik het warm gaat de blazer uit, krijg ik het koud dan weer aan. En zo gaat het de hele dag door.
Ik hoor er weinig vrouwen over praten. Zo ken ik er een paar in mijn omgeving die al een poosje in de menopauze zone zitten. Ik hoor ze niet. Kan ik er niet mee overweg? Rich begrijpt mij gelukkig en maakt dan van die flauwe grappen als ik weer eens narrig ben of het heel warm heb. Bovenal troost hij mij en maakt hij van die lieve opmerkingen.
Vandaag zei hij iets waar ik over moest nadenken. Dat ik mij afvroeg of dat de reden is dat de meeste vrouwen er niet zo makkelijk mee naar buiten komen , het niet erover willen hebben en in alle stilte het ongemak dragen.
Na een bezoekje aan mijn schoonma, besloten we op zuidplein een lekkere koffie te nemen. Amper plaats genomen kreeg ik het vreselijk warm. Ik kon mijn colbert niet uit doen, want ik had er alleen een hemd aan. Dat ging mij te ver om dan zo erbij te zitten. Mensen zulen mij voor gek verklaren dat ik in de winter er erg zomers bij loop.
Paniekerig vroeg ik Rich of hij al koffie had besteld . Ja, dat had hij dus. Weeeeeehhhh... Ik zei zachtjes en gejaagd dat ik het heeeel warm heb. En mijn colbert kan niet uit, had geen sjaal mee om over mijn schouders te doen.
Hij keek mij aan, deed zijn hand op mijn rug en zei zachtjes tegen mij : Je zit in je vervelende menopauze maar als ik je zo zie zitten dan zie ik in jou geen 50 jarige.
Dat is toch lief om te zegen , ik kalmeerde. Hij zal er denk ik wel spijt van hebben gehad dat hij mij wilde geruststellen, want ik zat meteen op mijn praatstoel.
Zou het daarom zijn dat ik vrouwen niet over hoor praten? Als ik het dan vraag amper een reactie krijg? Ook al was het om mij te helpen deze vervelende frustrerende periode goed door te komen.
Is het omdat de menopauze gelijk staat met oud worden, de aftakeling van het lichaam begint? Is het schaamte of is het taboe om het erover te hebben?
Ik , voor mij, noem het geen aftakeling . Ik ben vrouw en een ongemakkelijke situatie als de menopauze zal mij daar niet anders over laten denken . Voor mij is 50 een leuk begin om nog intenser van het leven te genieten, het leven te omarmen.