Hoge hakken

Elke dag voel ik me krimpen
ik troost mij
bij het zicht van de maan
ik zie dat ook zij
niet in haar groeifase is

ooit paste mijn hoofd in de
holte van één van de oksels
van één of andere lieverd
ik hoefde niet eens

op hoge hakken staan

nu gebruik ik mijn hersenen
om er wat groei uit te persen
maar reiken doe ik niet verder
dan tot waar ik niet mag.

© Iris Van de Casteele

Met deze bijdrage waarbij ik iedere dag een gedicht van haar zal plaatsen wil ik hommage doen aan haar poëzie. Zinnen en woorden die ik niet kan evenaren, al zou zij het tegendeel beweren, moest zij vandaag nog geleefd hebben. 

Loading full article...