Hoe toxische ouders hun eigen kinderen...

Meer en meer kinderen worden tegenwoordig uit huis geplaatst door Jeugdzorg of Jongerenwelzijn.

‘Kind werd verwaarloosd’, zegt de ene. ‘Kind werd mishandeld’, denkt de andere.

De schrijnende waarheid is meestal dat het gaat om zorgzame ouders die het slachtoffer zijn van het systeem. Een overheidswerking die lijk kippen op kinderen pikt, maar spijtig genoeg de bedjes die voorzien zijn voor mishandelde kinderen, volproppen met kinderen die thuis goed verzorgd worden.

Het is schering en inslag dat kinderen het dupe zijn van verkeerd opgeleide jeugdzorgmedewerkers die graag hoge subsidies opstrijken voor uithuisplaatsingen.

Hun slachtoffers zijn meestal alleenstaande ouders, vaak nog opgeleid in de zorgsector of opvoedsector en met hoge pedagogische kwaliteiten.

Hieronder een verhaal dat duidelijk maakt hoe men in België en Nederland te werk gaat om kinderen tot meerderjarigheidsleeftijd uit huis geplaatst te krijgen.

Vechtscheidingen, wat doe je er mee?

Wanneer het kind één destructieve ouder en één constructieve ouder bezit.

Hoe los je dergelijke zaak het beste op?

Hoe lost een rechter of jongerenwelzijn/jeugdzorg dit op?

Hieronder het bewijs dat er nog veel misloopt in de gerechtelijke omgang met een narcist.

Wanneer het kind één destructieve ouder en één constructieve ouder bezit:

Geef de constructieve ouder het hoederecht.
Neem de destructieve ouder zijn / haar bezoekrecht af tot wanneer deze zich correct gedraagt.

Simpel toch?

Dat is de mening van u en ik.

Dat is de mening van de man in de straat.

Dat is de mening van het gewone werkvolk.

Dat is de mening van het getroffen kind.

Maar is dat ook de mening van de wet of betrokken rechters ?

Nee !!!

Bron: Echtscheidingsdossiers

Dat was de oude wetgeving.

De wetgeving in het belang van de betrokken kinderen. Maar ook de wetgeving in het belang van de verkeerde moeder. De wetgeving waarin de moeder steeds zegevierde. De wetgeving waarin moeders zich aan ouderverstoting konden bezondigen zonder ervoor gestraft te worden. De wetgeving waardoor moeders van alles konden verzinnen om hoge alimentaties te kunnen krijgen.

Of erger nog:

De wetgeving waardoor moeders die zelfs geen interesse hadden in een hoge alimentatie zich konden wreken op brave huisvaders.

De wetgeving waarbij moeders met een ziek of destructief brein vaders compleet buiten spel konden zetten in de opvoeding van hun kinderen.

We kennen allemaal wel minstens zo één dossier waarin dit soort machtspelletjes zegevierde.

We waren het er unaniem over eens dat er iets moest gebeuren om die arme vaders en kinderen te helpen.

De wet op het co-ouderschap.

De ultieme oplossing?

Ja, wanneer het gaat om twee constructieve ouders die beiden het belang van de kinderen voorop stellen.

Ja, wanneer het gaat om één destructieve die zich maar korte tijd tot een vechtscheiding laat manipuleren of adviseren.

Maar wat wanneer een constructieve ouder jarenlang in het machtspelletje beland van de destructieve ouder?

Wat als tijdens de relatie of tijdens het huwelijk al aangekondigd werd dat bij eventuele relatiebreuk het leven van de constructieve ouder alsook het leven van het kind flink verzuurd zal worden?

Wat als de destructieve ouder zwemt in het geld en met veel plezier de constructieve ouder het graf wil inkrijgen?

Het overkwam Natasja.

Natasja werd 52 maanden zwaar mishandeld .

Natasja moest angstremmers slikken tijdens het samenwonen met Karel.

Karel deed aan psychische , lichamelijke en seksuele mishandeling.

Natasja stond samen met Tommeke op de wachtlijst van een vluchthuis.

Karel werd uiteindelijk bij vonnis de gezinswoning uitgezet.

Karel zwoor zich te zullen wreken.

Hij deed een lijst bezweringen naar Natasja toe. Teveel om op te noemen.

Maar hetgeen hij het meest zijn zinnen op gezet had, was Natasja aan de grond te krijgen door haar Tommeke af te laten nemen . Het maakte niet uit hoe.

Het maakte niet uit of het kind bij hem zou gaan inwonen.
Het maakte niet uit of het kind aan een labiele grootouder zou toevertrouwd worden.
Het maakte niet uit of Tommeke in een weeshuis zou belanden.
Het maakte niet uit of Tommeke zou slagen in een zoveelste zelfmoordpoging .

Als Karel maar zou slagen in het vermoorden van de ziel van Natasja. Dan was de taak volbracht.

Tommeke smeekte jarenlang de bezoeken bij zijn papa te stoppen. Net zoals Tommeke op twee jarige leeftijd gesmeekt had zijn stoute papa het huis uit te laten zetten.

Toen handelde de rechter nog naar het belang van het kind. Want toen waren mama en papa nog samen.

Vandaag niet.

Vandaag luistert de rechter niet meer naar de vraag van Tommeke.

Vandaag luistert de rechter niet meer naar de smeekbeden van Natasja.

Vandaag volgt de rechter de wet der vechtscheiding, vandaag volgt de rechter de wet van de sterkste advocaat .

Spijtig genoeg is de sterkste advocaat ook de destructieve advocaat.De advocaat die over lijken gaat in ruil voor poen.

Poen in ruil voor het kapotmaken van slachtoffers van vechtscheidingen. Vechtscheidingen die de staatskas moeten vullen.

Een machteloze vechtscheiding:

Natasja vroeg bij het allereerste contact met de rechtbank om alle rechtbankzittingen aangevraagd door Karel resoluut te weigeren.

Ze was namelijk nooit met Karel getrouwd geweest.

Ze had hun huwelijksplannen geannuleerd zo gauw ze de ware aard van Karel leerde kennen.

Toen Karel klappen begon uit te delen.
Toen Karel de eerste dreigementen uitte wat met haar en Tommeke zou gebeuren als ze assertief zou durven optreden.
...

Toch belandde Natasja in het machtspelletje van Karel. Tommeke belandde mee in het machtspelletje.

Jarenlang smeekte Tommeke alle bezoeken bij zijn papa stop te zetten.

Want papa en stiefmama zeggen bij elk bezoek gemene dingen over mama. Geen enkele rechter weet dit. Want Tommeke wordt niet gehoord.

De advocaat van Karel triomfeert .

Want hij pleitte na de huisuitzetting dag in dag uit dat Natasja de destructieve ouder is.

Bron: Echtscheidingsdossiers

Dat Natasja aan ouderverstoting doet.

Bron: Echtscheidingsdossiers

Dat Natasja een geslepen en gespleten persoonlijkheid heeft.

Bron: Echtscheidingsdossiers

Hoe meer Natasja smeekt te stoppen, hoe meer Karel lacht met haar onmacht.

Karel maakt ruzie telkens wanneer hij Tommeke bij Natasha ophaalt.

Karel maakt ruzie telkens Natasha Tommeke bij hem ophaalt.

Uiteindelijk beslist Natasja Tommeke niet meer zelf op te halen bij haar ex.

Natasha zet hiervoor kennissen en familieleden in.

Ze hoopt dat Karel dan de machtspelletjes in het bijzijn van Tommeke staakt.

Maar ook dat gebeurt niet.

Tommeke komt week na week wenend thuis.

‘Mama, papa heeft weer gezegd dat hij mij van u gaat afpakken tot ik 18 jaar ben en mij gaat laten plaatsen’.

Week na week troost Natasja haar zoontje en geeft aan dat geen enkele rechter een kindje afneemt van een goede mama.

‘Geen enkele rechter neemt een kindje af van een mama die goed voor het kindje zorgt’.

‘Geen enkele rechter plaatst een kindje omdat dit de wens is van de papa’.

Toch is Tommeke er niet gerust in. Papa komt namelijk heel overtuigend over.

Natasha maakt zich geen zorgen. Natasha gaat ervan uit dat dit nooit kan gebeuren.

En dan gebeurt er dit.

Natasja zit gezellig op restaurant wanneer de telefoon gaat.

De gsm rinkelt net op het uur dat Tommeke moet afgehaald worden bij Karel.

De opbeller is oma, de chauffeur van dienst.

Oma meldt dat Karel het kind niet meer wil teruggeven na het bezoekrecht. Hij oordeelt dat Tommeke de rest van de maand bij hem moet blijven.

Ook al zegt het Burgerlijk vonnis dat het kind vanavond teruggeven moet worden.

Karel meld vlakaf als ze haar zoontje ooit nog wil terugzien, dat ze dan de politie zal moeten inschakelen.

Natasja geeft aan dit niet te willen.

Karels adres staat al gesignaleerd voor ontelbare politie-tussenkomsten. Dit loopt niet goed af voor Karel.

Karel lacht haar vierkant uit en haakt in.

Natasja belt haar advocaat, een advocaat die zij tegen haar zin heeft omdat zij al zeven lange jaren in een vechtscheiding vastzit met een man die zij nooit huwde.

De advocaat is heel formeel. Natasja kan niet anders dan de politie te verwittigen. De politie zal het vonnis bij Karel opvragen.

De politie zal Karel aanmanen Tommeke terug naar mama te sturen zoals vastgelegd bij vonnis.

Karel discussieert nog meer dan een half uur met de politie-agenten van dienst. Dit allemaal in het bijzijn van Tommeke.

Uiteindelijk komt het verlossende telefoontje van oma. ‘Tommeke zit veilig en wel in de wagen op weg naar huis’.

Wanneer Tommeke in de armen van mama valt zegt hij dat hij gans de namiddag bang was.

Zijn papa had de gijzeling urenlang aangekondigd en gezegd dat Tommeke niet meer weg zou raken zonder politie tussenkomst. Papa had vlakaf gezegd: 'Ik ga uw mama en uw oma nog eens een lesje leren'.

Tommeke was blij toen de politie aankwam. Tommeke hoort namelijk tot de kindjes die van mama leerde: ‘De politie, uw vriend’.

Eind goed, al goed zou je denken.

Dat dachten Natasja en Tommeke ook. Tot de dag nadien.

Tot zij telefoon kreeg van de consulent . De consulent die een telefoontje kreeg van Karel.

De consulent die van Karel hoorde dat Natasja Tommeke traumatiseerde door de politie te bellen.

De consulent die de boodschap doorgaf waar Karel al jarenlang op wachtte.

Tommeke zou geplaatst worden omwille van destructieve vechtscheiding.

Natasja smeekte dit haar kind niet aan te doen.

De consulent was resoluut en gaf datum en adres door waar Natasja haar kind heen diende te brengen.

Dat Tommeke dit akelige telefoontje hoorde was blijkbaar niet de zorg van deze mannelijke consulent.

Uiteindelijk vraagt Natasja een kabinetszitting aan, een zitting die de plaatsing van Tommeke moet voorkomen.

Natasja is heel formeel:

De dader van zo’n machtspelletjes moet gestraft worden.

Niet een onschuldig kind !!!

De zitting wordt geleid door een plaatsvervangende jeugdrechter .

Natasja kan de rechter overtuigen om beide ouders apart te laten verhoren.

Natasha weet dat Karel deze zitting anders compleet naar zijn hand zal zetten samen met zijn destructieve advocaat . Dat zij wenend van onmacht haar kind niet zal kunnen verdedigen.

Karel gaat de zitting voor.

Wat Karel en zijn advocaat pleiten wil Natasja zelfs niet horen. Beide ouders hebben een ander doel voor ogen.

Karel wil Tommeke uit huis geplaatst krijgen tot meerderjarige leeftijd.

Natasja wil dat Tommeke in zijn vertrouwde omgeving kan blijven wonen.

Natasja slaagt er samen met haar advocaat in de vriendelijke jeugdrechter te overtuigen het kind verder bij haar te laten wonen.

Het is niet in het belang van Tommeke deze weg te halen bij de mama waar hij zo’n close band mee heeft, de mama die zijn trauma’s en angsten wegneemt met veel open gesprekken en knuffels.

De consulent voelt dat hij de macht over deze kabinetszitting verliest. Dat de rechter op het punt staat om het kind aan de liefhebbende moeder toevertrouwd te laten.

De consulent voelt aan dat hij morgen weer een boos en destructief telefoontje zal krijgen van Karel omdat Tommeke nog steeds bij de natuurlijke mama mag verblijven.

En dan krijgt Natasja het volgende te horen:

Nog één vrije plaats.

‘Mevrouw De Rechter , het is de laatste kans om Tommeke te plaatsen. Als u nu niet plaatst, weet dan dat plaatsing van dit kind niet meer mogelijk zal zijn. Mevrouw Van Den Casteele * zal niet gelukkig zijn als zij volgende week terugkomt uit haar verlof . Zij zal niet tevreden zijn als zij ziet dat er nog een vrije plaats is in het internaat. Een plaats die open blijft staan en niets opbrengt’.

* Mevrouw Van den Casteele is de vaste jeugdrechter van het dossier.

Natasja’s advocaat grijpt onmiddellijk in:

‘DAT mevrouw de rechter, DAT , zou nooit een reden mogen zijn om een kind uit huis te plaatsen’.

De pro-deo advocaat probeert nog dit boeltje gered te krijgen en doet een krachtig pleidooi in het belang van het kind.

Natasja vangt enkel nog flarden op van dit gesprek. Zij is geschokt tot in het diepst van haar ziel.

Haar kind, haar lieve, brave kind, een onschuldig kind moet geplaatst worden om de staatskas te spijzen.

Haar enige kind, drie maanden nadat zij haar verloofde verloor door destructieve machtspelletjes.

Drie maanden nadat zij ook haar stiefkinderen verloor door het gedrag van haar ex. Dit terwijl zij en Tommeke nog proberen te verwerken dat het prachtige nieuw samengestelde gezin uiteengerukt is door de machtspelletjes van Karel.

Natasja gaat geschokt naar buiten. Het is op dat moment nog gokken. Kop of munt.

Zal de rechter luisteren naar de hardheid van deze consulent? Of zal de rechter luisteren naar de smeekbeden van een wenende, zorgzame mama?

En dan valt haar mond open door de gedrevenheid van de consulent. De consulent die na zitting het lef heeft om voor de ogen van deze mama opnieuw het kabinet van de jeugdrechter binnen te stappen. Met het doel om opnieuw de rechter te overtuigen Tommeke te plaatsen nu het om één of andere juridische reden nog kan.

De afloop kunnen jullie al raden.

Natasja en Tommeke zijn gebroken en geschokt.

Geschokt door het systeem dat er enkel op uit is geld in de kassa te brengen.

Het systeem dat vechtscheidingen aanmoedigt en destructieve pleidooien niet afschaft.

Het systeem dat liegende advocaten niet bestraft.

Want vechtscheidingen doen de kassa draaien

De mening van Mieke Van Liefde

De oplossing?

Volgens Mieke Van Liefde

Terug naar vroeger.

Terug naar het systeem waarin de destructieve of mishandelende ouder gestraft wordt en niet het onschuldige kind.

Dossier per dossier bekijken en niet meer klakkeloos de wet volgen.Deze nieuwe wet die verkeerde ouders aanmoedigt heel ver te gaan in hun machtsspelletjes .