mijn eerste blogpost
Er is een gewichtig moment gekomen... Ik ga namelijk voor het eerst in mijn leven een blog schrijven. Eens moet de eerste keer zijn, dus gaan met die banaan.
Ik heb informatie opgezocht over hoe je een blog moet schrijven, maar al snel haakte ik af. Ik wil niet aan allerlei wetten en regeltjes gebonden zijn, maar pure en oprechte blogs schrijven. Wel vind ik het belangrijk om een aantal doelen voor ogen te houden. Anders haak ikzelf af, maar ook anderen. Mijn hoofddoel is dat ik het helemaal vanuit mezelf doe.
Ik heb mezelf een aantal vragen gesteld. Waarom wil ik bloggen? Daar zijn natuurlijk een aantal redenen voor te bedenken. Je kunt het simpelweg afdoen met een ‘nou ik vind het gewoon leuk om te doen’. Tuurlijk vind ik het leuk om te doen, maar er is zoveel meer. Ik geloof namelijk dat ik anderen kan inspireren.
Er is momenteel veel gaande. Ik heb een moeizame schoolcarrière gehad: gestart op een school voor verstandelijk beperkten, daarna naar een school voor moeilijk lerende kinderen, vervolgens het reguliere basisonderwijs, gevolgd door het atheneum met een aftrap naar de MAVO. Nu heb ik inmiddels een HBO propedeuse in bezit en ik hoop een HBO opleiding af te ronden. Over al deze gebeurtenissen hoop ik te gaan schrijven en ik wil anderen inspireren om nooit, maar dan ook nooit op te geven.
In mijn leven heb ik veel labeltjes opgeplakt gekregen. Ik geloof zeker in een DSM VI, maar ik ben er ook heilig van overtuigd dat leefsituaties kunnen leiden tot gedrag wat een diagnose tot gevolg kan hebben. Voor nu geloof ik dat ik een normale en gezonde vrouw ben, haha. Ook over de weg die ik hierin bewandeld heb, zal ik delen. Hier geldt namelijk ook: blijf voor je eigen behoud gaan.
