Verdichting

Wanneer je veel tijd steekt in het opnemen van een mooi liedje dan verdicht je als het ware de tijd. Je stopt veel uren arbeid in een nummer dat in drie minuten weer voorbij is. Je kunt het je voorstellen als een trechter waar je bovenin tientallen uren gooit, en onder komen er een paar minuten uit. Wanneer het nummer een succesnummer wordt kun je het voorecht beleven dat vele mensen het nummer vaak gaan draaien. Dan wordt de tijd als het ware weer uitgerekt, aangezien overal in het land mensen die drie minuten keer op keer gaan beleven. Zo stapelen de minuten zich weer op tot vele uren, en ontstaat er weer een omgekeerde trechter. Bovenin gooi je éen keer drie minuten, en aan de onderkant komen er weer veel uren uit. De twee trechters vormen samen een diabolo van tijd.

In mijn leven heb ik al talloze keren trechters gebouwd, en een enkele keer een diabolo. Toen dacht ik: als ik nou eens probeer om zo weinig mogelijk arbeid te steken in een liedje; dan staan mijn trechters altijd op hun kop. Dan kan ik zorgen dat ik de tijd alleen maar uitrek en niet eerst verdicht. Dan improviseer ik een liedje, zonder er eerst over na te denken, en rek ik zo de tijd uit. En als je de tijd uitrekt, leef je langer. Zo kan ik door te improviseren mijn leven verlengen.

Maar helaas, mijn snode plan viel in duigen toen ik bedacht dat improviseren nooit zonder voorafgaande arbeid kan bestaan. Heel mijn leven ben ik al aan het oefenen. Elke keer dat ik optreed is repetitietijd voor een eventuele latere improvisatie. Zo zag ik mijn droom over een eeuwig leven in rook opgaan, en heb ik mij opnieuw met tegenzin verzoend met mijn sterfelijkheid. Ik ben gedoemd mijn leven lang trechters te bouwen, en ik kan alleen maar hopen dat er af en toe per ongeluk een diabolo tussen zit.

Artwork credit Diabolo: Małgosia Pea Tyczyńska

#mikebodde #piano#improvisatie#bodde#music#muziek#video#rakendemuziek