Vanaf het begin lezen kun je via deze link: Schrijvershotel A
O daar waren die vlinders toch weer, niet een paar maar wel duizenden te gelijk, in zijn ogen kon ik lezen, dat hij het zelfde voelde, de stilte had het al gezegd... Even was ik blij, dat ik de rolstoel vast had, want wat knikten mijn knieën.
Kom eens Lieverd, fluisterde Vincent, terwijl hij zijn hand open naast hem hield, voorzichtig legde ik die van mij er in, om naast hem op een knie te gaan zitten, zodat wij op gelijken hoogte waren... Is alles veilig ? Stelde hij zachtjes de vraag, ik bedoel wilde hij verder gaan, voor ik zachtjes mijn wijsvinger tegen mijn mond hield.. Ssst, het is goed, ben onze afspraak nog niet vergeten, stelde ik hem gerust... Het is goed, alles is rustig, van avond zijn wij samen, antwoorden ik hem, voor ik hem een vlinder kusje gaf, waar bij onze lippen elkaar een paar seconden raakte, om daarna een traan van zijn wang te vegen, zonder het oogcontact te verliezen.. Ik hou van je, mompelde hij schor, alleen begrijp ik het niet meer ? Waarom ? Ik bedoel.. Ging hij verder, om steeds weer opnieuw te beginnen.. Vincent, viel ik hem in de reden, niet doen alsjeblieft, maak dit moment niet stuk ! Niet alles hoeft op een dag, er komen er vast nog een heel aantal, waarin wij alles kunnen delen met elkaar..
Even glimlachten ik naar hem, en gaf hem een knipoog, waar door er ook een glimlach op zijn gezicht verscheen, en de pretlichtjes terug kwamen in zijn mooie bruine ogen.. Kom ! Melde ik hem eenvoudig, dan gaan wij naar binnen.. NEE... was zijn korte maar krachtige antwoord, terwijl hij zijn hoofd schudden en mijn hand vast hield.. Hoe zo niet, was mijn verbaasde reactie, wij staan nog steeds op de gang, of was je dat even vergeten ? Nee, schudden hij opnieuw zijn hoofd, voor hij in de lach schoot omdat ik toch even vlug om mij heen keek, omdat ik een deur open en weer dicht hoorde gaan, maar nee het was niet op onze gang, misschien een etage hoger of zo..
Lieverd, vroeg Vincent opnieuw mijn aandacht, om nadat hij oogcontact had gemaakt, met zijn vrije hand op zijn schoot te tikken.. Ik kan je misschien niet over de drempel dragen, maar is rollen dan misschien ook goed ? Ja, knikte ik met tranen in mijn ogen, het volgende moment zat ik met mijn arm om zijn nek en rolde hij de rolstoel over de drempel zo onze hotel kamer binnen, die verlicht werd door allemaal kaarsjes langs de muur, helemaal tot in het midden van de kamer, waar een super mooi twee persoon bed stond, vol met rozen blaadjes in de vorm van een hart... Met in het midden een dienblad met twee champagne glazen, een flesje alcohol vrije champagne en een schaaltje aardbeien... Wat mooi.. Wat lief, fluisterde ik nu, wat Romantisch, het lijkt wel een droom.. Zijn antwoord was nu een vlinder kusje op mijn mond, om mij te laten voelen dat ik niet droomde maar wakker was...
Direct daarna stond ik op van zijn schoot, met de vraag: Schenk jij de champagne vast in ? Trek ik mij even terug in de badkamer... Goed, blijf je niet te lang weg ? Was zijn reactie.. Nee, schudden ik zachtjes mijn hoofd, voor ik de deur van de badkamer open schoof en direct achter mij weer dicht.. Een moment keek ik mij zelf aan in de spiegel, even glimlachten ik naar mij zelf en stak ik mijn tong naar mij zelf uit, nadat ik mijn gezicht een beetje had nat gemaakt, en een nieuwe staart in mijn haar had gemaakt.. Schoof ik de badkamer weer open, en voelde een licht briesje langs mijn wang strijken, om te zien dat de kamer leeg was en de open slaande deuren open stonden...
Langzaam liep ik er naar toe, om een klein maar groot genoeg terras te ontdekken, die met een paar lampjes verlicht werd... Vincent zat met zijn rug naar de deur, in een paar stappen, stond ik achter hem, en legde mijn armen om hem heen, met mijn handen op zijn borst, waar door ik direct voelde hoe snel zijn hart klopten.. Zacht drukte ik een kus op zijn wang, voor ik naast hem op het bankje ging zitten... Bedankt lieverd, opende ik het gesprek, vind dit zo lief, heb een beetje het gevoel of ik zweef, even schudden hij zijn hoofd, voor hij mij voorzichtig het champagne glas aan te geven.. Even klonken de glazen tegen elkaar voor wij beide een slokje namen...
Zachtjes schoof ik het bankje iets dichter naar Vincent toe, om met mijn hand op zijn arm, rustig af te wachten.. Ik hou van je, fluisterde hij, om direct verder te gaan.. Maar het doet zo een pijn, ik ben zo bang... Ben blij dat de verrassing gelukt is, maar het bed was ook een confrontatie, jou kant staat op palen, zodat mijn kant omhoog en omlaag kan, heb je gezien dat men een laken over het zuurstof apparaat hebben gelegd ? Ja, knikte ik, met kaarsjes er om heen en er boven op, en inderdaad hebben wij een apart bed, zo samen.. Bevestigde ik hem.. Maar dat maakt mij niet uit, want dat apparaat heb je nodig, zodat je over dag wat meer energie hebt, en dat bed is perfect, waarom ? Omdat jij erin ligt.. Even verscheen er een glimlach op zijn gezicht voor hij serieus verder ging: Maar wat als het nu veel sneller slecht gaat, wil dat je ook tijd kunt door brengen met de andere Yorsianen.. Even keek ik hem vragende en niet begrijpende aan ??? Elisabeth organiseert morgen middag een tapas ontmoeting bij het strand, wat als ik nu heel moe ben of wat meer pijn ? Verduidelijkte hij... Dan passen wij onze dag daar op aan, wat meer rust momentjes voor de tapas ontmoeting begint en ook met de medicijnen kunnen wij wat schuiven, maar het belangrijkste wij hoeven toch geen uren te gaan, belangrijk is dat wij geweest zijn..
Wacht melde ik terwijl ik na een moment van stilte op stond, liep naar binnen en haalde mijn laptop uit mijn rugtas, verbaast keek Vincent er naar terwijl ik deze open klapten, en op starten.. Lieverd, wil dat je een ding onthoud: Yorsianen, zijn een apart slag bloggers, worden een soort familie en dat weet ik zeker hebben Respect en Samenhorigheid hoog in het vaandel staan.. Morgen middag tijdens het tapas eten, nemen wij even samen het woord en leggen even kort uit, wat er aan de hand is, dan komt het helemaal goed dat weet ik zeker.. Opgelucht knikten hij van Ja, om daarna zijn hand op die van mij te leggen, na wat steek woorden te hebben opgeschreven, genoten wij nog een poosje, van de zachte avond lucht, de champagne en elkaar, voor wij naar binnen gingen om te gaan slapen.. Nadat alles gebeurd was, wat gedaan moest worden.. Stapten ook ik in bed, om heerlijk tegen Vincent aankruipend, hem in zijn oor te fluisteren hoeveel ik van hem hield en natuurlijk Welterusten...
Ja maar begon hij opnieuw.. Nee, schudden ik mijn hoofd, zachtjes fluisterde ik een zin in zijn oor, die hij net zo zacht afmaakten, de lijfspreuk van onze vakantie:
NIET ALLES HOEFT OP EEN DAG.. WANT ER KOMEN ER NOG ZEKER WEL EEN PAAR...
Verder lezen kun je via deze link: Schrijvershotel C
