Schrijvershotel in Benidorm deel B: Onze eerste 24 uur in Spanje.

Vanaf het begin lezen kun je via deze link: Schrijvershotel A

O daar waren die vlinders toch weer, niet een paar maar wel duizenden te gelijk, in zijn ogen kon ik lezen, dat hij het zelfde voelde, de stilte had het al gezegd... Even was ik blij, dat ik de rolstoel vast had, want wat knikten mijn knieën.

Kom eens Lieverd, fluisterde Vincent, terwijl hij zijn hand open naast hem hield, voorzichtig legde ik die van mij er in, om naast hem op een knie te gaan zitten, zodat wij op gelijken hoogte waren... Is alles veilig ? Stelde hij zachtjes de vraag, ik bedoel wilde hij verder gaan, voor ik zachtjes mijn wijsvinger tegen mijn mond hield.. Ssst, het is goed, ben onze afspraak nog niet vergeten, stelde ik hem gerust... Het is goed, alles is rustig, van avond zijn wij samen, antwoorden ik hem, voor ik hem een vlinder kusje gaf, waar bij onze lippen elkaar een paar seconden raakte, om daarna een traan van zijn wang te vegen, zonder het oogcontact te verliezen.. Ik hou van je, mompelde hij schor, alleen begrijp ik het niet meer ? Waarom ? Ik bedoel.. Ging hij verder, om steeds weer opnieuw te beginnen.. Vincent, viel ik hem in de reden, niet doen alsjeblieft, maak dit moment niet stuk ! Niet alles hoeft op een dag, er komen er vast nog een heel aantal, waarin wij alles kunnen delen met elkaar..

Even glimlachten ik naar hem, en gaf hem een knipoog, waar door er ook een glimlach op zijn gezicht verscheen, en de pretlichtjes terug kwamen in zijn mooie bruine ogen.. Kom ! Melde ik hem eenvoudig, dan gaan wij naar binnen.. NEE... was zijn korte maar krachtige antwoord, terwijl hij zijn hoofd schudden en mijn hand vast hield.. Hoe zo niet, was mijn verbaasde reactie, wij staan nog steeds op de gang, of was je dat even vergeten ? Nee, schudden hij opnieuw zijn hoofd, voor hij in de lach schoot omdat ik toch even vlug om mij heen keek, omdat ik een deur open en weer dicht hoorde gaan, maar nee het was niet op onze gang, misschien een etage hoger of zo..

Lieverd, vroeg Vincent opnieuw mijn aandacht, om nadat hij oogcontact had gemaakt, met zijn vrije hand op zijn schoot te tikken.. Ik kan je misschien niet over de drempel dragen, maar is rollen dan misschien ook goed ? Ja, knikte ik met tranen in mijn ogen, het volgende moment zat ik met mijn arm om zijn nek en rolde hij de rolstoel over de drempel zo onze hotel kamer binnen, die verlicht werd door allemaal kaarsjes langs de muur, helemaal tot in het midden van de kamer, waar een super mooi twee persoon bed stond, vol met rozen blaadjes in de vorm van een hart... Met in het midden een dienblad met twee champagne glazen, een flesje alcohol vrije champagne en een schaaltje aardbeien... Wat mooi.. Wat lief, fluisterde ik nu, wat Romantisch, het lijkt wel een droom.. Zijn antwoord was nu een vlinder kusje op mijn mond, om mij te laten voelen dat ik niet droomde maar wakker was...

Direct daarna stond ik op van zijn schoot, met de vraag: Schenk jij de champagne vast in ? Trek ik mij even terug in de badkamer... Goed, blijf je niet te lang weg ? Was zijn reactie.. Nee, schudden ik zachtjes mijn hoofd, voor ik de deur van de badkamer open schoof en direct achter mij weer dicht.. Een moment keek ik mij zelf aan in de spiegel, even glimlachten ik naar mij zelf en stak ik mijn tong naar mij zelf uit, nadat ik mijn gezicht een beetje had nat gemaakt, en een nieuwe staart in mijn haar had gemaakt.. Schoof ik de badkamer weer open, en voelde een licht briesje langs mijn wang strijken, om te zien dat de kamer leeg was en de open slaande deuren open stonden...