Het volgende moment werden wij voorgesteld aan haar vriendin, en heten Vincent en ik haar samen welkom in de groep, een belangrijke steen verbonden aan ons fundament.
Ingeborg, lieverd, maakte Vincent na een paar minuten contact.. Weet jij waarom mijn rolstoel zo trilt ? Alsof er steeds een alarm af gaat... Is vast mijn mobiel, stelde ik hem gerust.. Had ik namelijk op stil gezet en even in je rugtas gestopt.. Was mijn uitleg, voor ik het uit het zij zakje visten om te bekijken wie mij een berichtje stuurde..
Nadat ik een aantal berichtjes had gelezen, legde ik met een denkrimpel mijn mobieltje voor mij op tafel, om zonder een woord te zeggen een beetje van mijn koffie te drinken.. Slecht nieuws Ingeborg ? Informeerde Leon.. Nee, hoor.. Alleen soms wanneer ik iemands naam zie verschijnen, zet mij dat aan het denken.. Antwoorden ik..
Ben je alleen ? Vroeg Vriendje voorzichtig, om zijn vraag uit te leggen, toen ik oog contact met hem maakte.. Het lijkt voor mij alsof je in gesprek was, maar dan van binnen.. Want ook je houding veranderde een beetje en hield Vincent in de gaten van uit je ooghoek, terwijl jij Ingeborg bedoel ik dan, hem gewoon aan kijkt.. Besloot hij deze beschrijving met een bemoedigende glimlach.. Dank je, reageerde ik, om voor ik antwoorden, nog even naar Carina te kijken.. Die ondanks dat zij druk in gesprek was met haar Duitse vriendin, mijn aankeek met een blik of als zij wilde zeggen: Heb ik je toch verteld, het komt helemaal goed...
Dat heb je goed gezien, begon ik mijn antwoord met een complimentje.. Een aantal van de jongens, wilde het gevoel even met mij delen, vertellen wat zij er bij voelde, dachten en het liefste wilde doen.. Toen en nu als dat misschien mogelijk is.. Jongens ? Viel Vriendje mij oprecht verbaast in de reden, voor ik mijn zin kon afmaken.. Ja, dat klopt, heeft alles te maken met vrouwelijke of in dit geval mannelijke hormonen, die aanwezig zijn in ieder menselijk lichaam.. En de andere wat moeilijkere redenen bespreken wij als het nodig is wel een andere keer, vulde Vincent mij ongevraagd, maar o zo welkom aan..
Volgens mij zijn het dan de drie musketiers, omdat je het had over meervoud, ging Vincent verder.. Even denken, dat zijn Daan.. Danny en Michel ? Bijna goed, meld ik hem, de laatste is niet Michel maar Robbertje.. , Wat bijzonder.. Was Vincent zijn reactie, juist omdat hij altijd wat extra zorg nog heeft, wat hem extra bijzonder maakt.. Hij is altijd er gevoelig, vandaar ook dat hij zich deze situatie erg aantrok, en het daarom nu samen met de 2 andere jongens met mij wilde delen, besloot ik het gesprekje met Vincent..
Willen jullie het met ons delen ? Was nu Vriendje zijn volgende vraag.. Even moest ik er over nadenken, voor ik langzaam van ja knikten.. Kreeg net een berichtje van Jutha, die in mijn, in ons leven is gekomen, ongeveer een half jaar nadat het jaar met Carina was afgesloten.. Hoe noem je haar functie ook al weer, o ja, praktijk onder steunder.. Maar zo als bij een ieder waar mee ik in contact kom, zeker in een professionele relatie, hou ik totaal niet van eenrichtingsverkeer.. Samen hadden wij daar al snel onze weg in gevonden, door ervaring was ik toch wat wijzer geworden.. Vertelde ik, om even naar Carina te knipogen, die haar duim naar mij op stak..
Tot dat er in haar privΓ© leven nog al behoorlijk wat veranderde, zij een aantal beslissingen heeft moeten nemen, wat kort gezegd enorm moeilijk was.. Zeker wanneer er kinderen bij betrokken zijn, blijft het lastig en dat is dan nog zacht uit gedrukt.. Ik zelf, Ingeborg dus, kon daar ondanks alles redelijk goed mee om gaan..
Alleen voor kinderen, dus ook mijn delen, of kinderen van binnen zo als ik hen ook wel noem, is dat totaal anders.. Zij denken in mogelijkheden, zonder grenzen.. Heeft iemand hulp nodig, dan willen zij helpen.. Of dat nu mogelijk is of niet, besloot ik met een zucht, die wel uit mijn tenen leek te komen..
Is toch ook helemaal niet leuk, en heel verdrietig.. Want kindjes hebben altijd hun mama nodig, vertelde Daan plotseling, met een heleboel emoties in de stem, maar ook boos, waar door het een boos en kort af klonk.. Even schrok ik er van, omdat ik niet gemerkt had, dat hij naast mij was komen zitten.. Daar heb je helemaal gelijk in, bevestigde Vriendje, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.. Aangevuld door Vincent met de woorden: Hallo Daan, een van de drie musketiers, of ook wel ruwe bolster, blanke pit.. Hallo, groeten hij terug, en keek een moment van Vincent naar Vriendje en weer terug..
Begrijp dat dat een poosje niet zo was, misschien omdat de mama ergens anders sliep enz. ? Vroeg Vriendje zich hard op af, om het gesprek met Daan gaande te houden.. Ja, knikte hij heftig, bij mensen buiten de stad, maar het was geen school vakantie, begrijp je ? Vroeg hij om bevestiging, waar door Vriendje nu op zijn beurt Ja knikte.. Heb daarom samen met Danny en Robbertje, tegen Ingeborg en Menno gezegd via het denken, dat zij dan wel samen bij onze konden komen logeren, want ons bankbed kun je ver anderen in een twee persoon bed, dan konden wij wel op de bank slapen of bij mama in bed.. Want dan kon Jutha gewoon naar haar werk nadat zij haar zoontje naar school had gebracht.. Maar Ingeborg heeft mij gezegd dat dat niet kon, en dat vind ik stom.. Besloot Daantje, nog steeds boos maar ook met tranen in zijn ogen..
Daan, noemde Vincent zijn naam en vroeg zo om zijn aandacht.. Misschien heb ik wel een heel goed idee, want volgens mij is het nu in Nederland schoolvakantie, dus misschien kunnen wij Jutha en haar zoontje wel uitnodigen om een paar dagen naar Spanje te komen.. Dat lijkt mij fijn, bevestigde Daan zichtbaar en voelbaar opgelucht.. Afgesproken, ging Vincent verder, bedoel dan ga ik het straks met Ingeborg bespreken, want het lijkt mij wel verstandig wanneer Ingeborg haar dan uitnodigt, toch ? Ja, knikte hij opnieuw.. Dank je wel, melde hij terwijl hij zo wel Vincent als Vriendje aankeek.. Nog even zwaaide hij naar Carina, voordat hij achter mij ging zitten, om samen met Danny en Robbertje naar het tussen station te vertrekken..