Een moestuin op kleigrond is fantastisch, maar ook lastig.
Door te spitten en/of te frezen, wordt tuinieren op klei vooral lastig. In de grond zit het vol bacteriën die op hun beurt weer vol water zitten (net als jij en ik, zo'n 95%). Stel ze voor als een heleboel ondergrondse waterballonnen. Door te spitten of frezen worden ze blootgesteld aan UV licht en gaan dood. De waterballonnen worden plat en de grond stort in. Weg zuurstofkanaaltjes. Daarbij wordt een heel netwerk van nuttige schimmeldraden vernietigd. Zonde.
De klei wordt keihard. Lastig. Laat je kleigrond 'met rust' en breng je elk jaar compost aan, dan wordt je moestuin fantastisch.
Bij kleigrond heb je maar 1 methode die het beste is: compost. Compost, compost, compost. Nooit spitten. Als je gaat spitten, rakel je alleen maar duizenden zaden op die nu in de bodem liggen te wachten tot ze worden opgegraven, zodat ze weer kunnen ontkiemen. Je zult zien dat je dan alleen maar een veld met onkruid hebt gecreëerd.
Heb je een half jaar of paar maanden de tijd, doe dan voorbereidend werk. Bedenk waar je je paden wilt hebben en niet meer op de bedden lopen/staan. De paden kun je alvast bekleden met houtsnippers. Bemesten waar je bladgroenten gaat zetten (wanneer je dat een winter laat liggen werkt het als mulch) en voor het overige groenbemesters. Waarschijnlijk heb je het meeste aan gele mosterd omdat die diepe penwortels krijgen. Mulchen werkt natuurlijk ook uitstekend. Dat kan met herfstbladeren, plantenafval, hooi, stro en ander organisch materiaal. Je geeft daarmee je bodemleven wat te doen. Die gaan er de komende maanden lekker van smikkelen, poepen stikstofrijke hoopjes uit en maken je grond lekker los. De wormen zullen dankbaar gebruik maken van de wortelkanalen van de groenbemesters en andere wortelresten. Ergens in maart kun je bij de meeste gemeentes op een bepaalde dag gratis compost halen . Klei is best lastig, omdat het langer duurt voordat de bodem zich mengt met de kleine organische deeltjes (later organische stof). Er zijn toch mensen die op klei mulchen, de bodem de tijd gunnen en er hele mooie resultaten mee behalen. Kleigrond te moeten spitten is ook niet een fijn klusje waar je jaarlijks verlangend naar uitziet. (Buiten dat spitten natuurlijk echt echt slecht is voor de bodem).
Wil je direct kunnen beginnen, dan zijn verhoogde bedden een hele goede optie. Deze hoeven niet eens heel hoog te zijn. 15 - 20 cm is al prima.
Een tweede mogelijkheid is te lasagna mulchen (verschillende laagjes). De toplaag afdekken met bruin karton en daar wat compost op. Hier direct in zaaien of planten en afdekken met mulch. Als je dat ook niet ziet zitten, is er nog de optie om het eerste jaar een goeie laag compost door de grond te mengen. Het beste doe je dat met een woelvork en daarna alleen nog maar jaarlijks compost aanbrengen.
Kleigrond is wel geweldig vruchtbaar. Een beetje technisch, maar dat komt door de kationenomwisselingscapaciteit van klei (CEC). Klei kan positief geladen voedingsstoffen, zoals calcium, magnesium en kalium aantrekken, vasthouden en vrijgeven. Als er geen of weinig klei in de grond zit, krijgen de wortels de volle hoeveelheid die er op dat moment beschikbaar is. Bij klei gaat dat gedoseerd naar behoefte van de plant. Die neemt wat het nodig heeft. Compost heeft overigens een nog 3 x hogere CEC-waarde dan klei.
Op ons moestuincomplex is de eerste 50 cm van de bodem van klei. Mijn buren spitten, ik niet. Dat verschil kun je in deze video heel goed zien.
Mis geen artikel of moestuintip van Mona en meld je aan als lid. Het kost niets maar levert je wel wat op. Een fijne groep mensen die je waarderen om wie en wat je bent. Mooie verhalen, foto's, ervaringen op allerlei gebied. Welkom.
Bij Yoors wordt geen handel gedreven met jouw gegevens, zoals bij Facebook. Alles wat je maakt is van jou en van niemand anders.
