"Hoelang ga je nog door...eindeloos?" dacht ik, " nog even en we bereiken het eindpunt, breekt het middendoor, kunnen we een schroef vanaf de buitenkant aanbrengen om iets nieuws aan de binnenkant te bevestigen, en daarbij ook een piercing !"
"Hoelang ga je nog door......eindeloos?" dacht ik en ondertussen keek ik in een diepe, een hele diepe gapende krater, " waar wilde hij uitkomen, hoelang zou hij nog doorgaan, eindeloos?"
Alle hulpmiddelen had hij inmiddels gebruikt, er was zelfs iets van zijn kleine gereedschap stuk gegaan!
Hoelang nog, eindeloos?
Hij bleef maar wrikken en draaien, in die diepe gapende krater en toen....toen
opeens had hij het, dat laatste stukje. Wat een opluchting...de randen van de gapende krater werden secuur bij elkaar gebonden, waarna er nog even stevig dicht moest worden gebeten. Het was afgelopen, de voor mij eindeloze gedachte had toch een einde gekregen, ik kon eindelijk het slagveld gaan opruimen!
Ondertussen zei hij: " het is gelukt, al duurde het wel even, neem gerust een paracetamolletje, de kies is eruit, fijne middag verder en tot ziens!




Eindeloos