Zelfgeschreven gedicht

Alweer bij 20 jaar geleden, er is veel veranderd in die tussentijd, maar ondanks dat ik dankbaar ben dat ik je heb gekend en ik geniet van het leven met de liefsten om mij heen denk ik af en toe:

Kon ik nog maar……

…even jou ontmoeten,
…even jou begroeten
…even jou knuffelen en een zoen geven,
…even jou vertellen over mijn leven.
…even met jou de stad in,
…even jou vertellen over mijn gezin.
…even bij jou komen met mijn verdriet,
…even bij jou mijn hart luchten,zonder dat iemand het ziet.
…even jou deelgenoot laten zijn van mijn fijne momenten,
…even luisteren naar je complimenten.
…even bij jou in de keuken staan,
…even jou vertellen hoe het op m,n werk is gegaan.
…even koffiedrinken met jou,
…even vertellen dat ik ontzettend veel van je hou.

Kon ik nog maar…
…ja kon ik nog maar..
Het kan niet meer en dat is raar,
Jij bent vertrokken uit mijn leven,
maar je hebt me heel veel gegeven.
Ik kon bij jou mezelf zijn,en dat was fijn,
kon ik nog maar…dat kan niet meer,maar
in gedachten zul je altijd bij me zijn.

Kon ik nog